Gezien het een warme reis zou worden, zowel letterlijk als figuurlijk, en de airco een paar dagen voor vertrek er mee ophield, zaterdags de Puma in de brug gehangen. En meteen weer naar beneden gedaan, want de auto was aan de voorzijde helemaal (fluor) groen, bleek de aircopomp ontploft te zijn, druk waarschijnlijk te hoog opgelopen, en …..poef!
We hadden maandagochtend om 9 uur afgesproken op parkeerplaats: “Am blauen Stein” (Weilerswist), dit was van thuis niet haalbaar, dus zondagmiddag vertrokken richting Wijnandsrade voor alvast het 1e deel van de reis.
Bij aankomst al bij Martin, Roel, en ondergetekende de Alpen Tour 2013 sticker op het achterruit geplakt.
Maandag 15 juli
Na op tijd opgestaan vertrokken we om 7:45 uur bij Wiel en Sonja vandaan, en kwamen we na wat klein oponthoudt aan op de parkeerplaats, waar Sjoerd (Reverda) op ons te wachten stond. Ook bij hem de sticker aangebracht, en gewacht op Sjoerd102, en Jürgen. Beide verlaat door files, vertrokken we bijna een uur later dan gepland richting Imst. Onderweg veel wegwerkzaamheden, en kleine files. Hierin kneep ik hem af en toe, want de temperatuur van de auto liep op tot tussen de “a” en de “l” of soms nog verder. En dat zonder airco en dan met de ventilator op warm om de motor te laten koelen, schiet niet op.
Uiteindelijk kwamen we tegen 18 uur aan op de camping. We hadden een stuk terrein gekregen aan het einde van de camping met uitzicht op de bergen, kon niet beter, vooral ’s morgens met ontwaken uit je tentje vandaan.
De Puma’s mochten bij de tent, dus tenten tegen de achterzijde bij het hek, en auto’s aan de andere zijde van het stuk veld. Na het plaatsen van de partytent en dat iedereen klaar was met z’n tentje even bijkomen met een biertje, en plannen maken voor het eten, werd uiteindelijk pizza in het dorp, op terras midden in Imst.
Dinsdag 14 juli
Lechtalrunde 215 km, 4 passen
Hahntenjoch 1894 mtr
Hochtannbergpas 1679 mtr
Fashinajoch 1486 mtr
Arlbergpas 1793 mtr
Dinsdagmorgen, na tanken, begonnen met de 1e pas te rijden, dit was de Hahntenjoch tot een hoogte van 1894
meter, meteen weer het gevoel terug van enkele jaren geleden, verveeld nooit zulk uitzicht.
Door naar de 2e pas, dit was Hochtannbergpas tot een hoogte van 1679 meter, en tijdens afdaling geparkeerd en met z’n alle geluncht. Hierna doorgereden over de Faschinajoch tot een hoogte van 1486 meter. De laatste pas van de dinsdag was afgesloten, hierdoor hebben we een iets andere route welke we anders later in de week zouden pakken, maar niet minder mooi. Bij terugkomst op de camping een restaurant gezocht, en na het eten en na zitten is iedereen betijds te bed gedaan, dit gezien het vermoeide en lange dagen zijn, om zich op te maken voor de Köningetappe van woensdag.
Woensdag 17 juli
Königsetappe 290 km, 7 passen
Finstermünzpas 1188 mtr
Rechenpas 1504 mtr
Passo Dello Stelvio 2758 mtr
Umbrailpas 2503 mtr
Ofenpas 2149 mtr
Norbertshöhe 1461 mtr
Pillersattel 1559 mtr
’s Morgens na het ontbijt om half 9 vertrokken om de 1e pas te rijden, dit was de Finstermünzpas op een hoogte van 1188 meter, en via de Reschenpas (1504) door gereden naar de Reschensee. Hier staat midden in het water de kerktoren van het oude dorp dat bij de aanleg van het stuwmeer onderwater gezet is. Heel merkwaardig om te zien, maar zeker de moeite waard om te stoppen. Doorgereden naar de voet van de Passo dello Stelvio, hier mocht iedereen in eigen tempo omhoog rijden en stoppen waar hij wilde om foto’s te maken. Het blijft toch iets fascinerends, 48 haarspeldbochten omhoog rijden tot een hoogte van 2758 meter, echt geweldig!!
Na 3 jaar deze voor de 2e keer gereden, maar dit geeft zo’n kick, zou dit zo weer doen. Bij bovenkomst verbaasd over de hoeveelheid sneeuw die er nog lag, in de sneeuw geschreven de tekst: “Pumadrivers”, ze zullen weten dat we weer geweest zijn. Na de afdaling meteen de volgende pas gepakt, dit was de Umbrailpas op een hoogte van 2503 meter. Na deze stukje afgedaald te zijn, langs de kant van de weg gestopt en geluncht. Na de heerlijk lunch doorgereden naar de volgende pas. Dit was de Ofenpas op een hoogte van 2149 meter, na gebruikelijke fotostop via Norbertshöhe (hoogte: 1461 meter), en Pillersattel/Pillerhöhe (hoogte 1559) terug gereden naar de camping. Vervolgens met 3 auto’s gevuld met mensen naar Biberwier gereden om te eten. Jacco (clublid) werkt daar deze zomer daar in een restaurant, was wel even gezellig om bij hem te eten, en tussendoor even snel bij te praten.
Tijdens terug rijden naar de camping begon het goed te regenen, en dit bleef het nog even doen. Na even nagezeten te hebben, ging iedereen slapen na een dag van vele, mooie indrukken, en om zich weer op de maken voor de volgende (zeker voor mij; bewogen) dag.
Remco
Donderdag18 juli
Ötzi tour , 262km 4 passen
Kuhtaisattel (2017mtr, 16%)
Brennerpas (1375mtr, 10%)
Jaufenpas (2099mtr, 10%)
Timmelsjoch (2474mtr, 15%)
Iedereen vroeg uit de veren want vandaag stond de langste tocht van deze week op het programma. Stond inderdaad…. We waren net 2 kilometer van de camping verwijderd toen de Puma van Remco dienst weigerde. Een defecte koppeling betekende een onvrijwillige stop in hartje Imst. Gelukkig konden we de Puma snel op een parkeerplaats slepen. Om op verdere hulp te wachten. Zelfs het rode kruis kwam in actie om de Puma te reanimeren, en bood een hamer aan. Maar ook dit had helaas geen succes. Terwijl Remco druk bezig was om via de verzekering de Puma af te laten slepen, maakte wij van de nood een deugd en werden de stoeltjes uitgepakt en lekker van het zonnetje genieten, we konden immers toch niets doen op dat moment.
Omdat we langs de doorgaande weg zaten trok dit het nodige bekijks, tja zoveel Puma’s zie je niet elke dag. Nadat de Puma op de autoambulance was geladen zijn we uiteraard (in rouwstoet???) richting Ford dealer gereden. Aangezien al snel duidelijk werd dat de Puma niet direct gemaakt kon worden werden de plannen voor deze dag aangepast. Omdat het te laat was om de hele tocht te rijden, werd besloten om de tocht die voor vrijdag gepland was te rijden. Ook op deze route lagen 4 mooie passen.
Eerst richting Ötz gereden waar we al snel links af de 1e pas opdraaide: De Kuhtaisattel. Zeker de 1e meters gaat deze pas steil omhoog. De weg door het dal waar je enkele minuten eerder over reed, lijkt nu op een klein potloodstreepje in de diepte. Halverwege de pas ligt een bos waar we gepicknickt hebben. Het bier kon heerlijk koel blijven in het naastgelegen bergbeekje.
Na de lunch weer snel verder, eerst een mooie afdaling door het Sellraintal waarna koers werd gezet naar de bekende Brennerpas. We waren al wat later dus even flink ‘de vlam in de pijp’ zodat we iets op het schema inliepen. Deze keer niet over de autosnelweg maar ‘de oude Brenner’. De ene keer rij je parallel aan de autosnelweg, en enkele bochten later gaat hij via enorme viaducten over je heen. Erg indrukwekkend om te zien. Na het passeren van de grens met Italië op de top zijn we even gestopt voor een fotostop. De volgende pas naderde al snel de Jaufenpas, of op zijn Italiaans de Passo di Monte Giovo. Een heerlijke pas om de Puma’s los te laten. Haarspeldbochten, flauwe bochten en alles er tussenin was wel te vinden op deze pas. Iedereen op eigen tempo omhoog om vervolgens op de top op 2099mtr te genieten van het prachtige uitzicht. In de verte kwamen al wat donkere wolken onze kant opgerold, dus tijd om in te stappen. Via de westelijke afdaling via talrijke haarspeldbochten Afdalen naar 700mtr boven zeeniveau. Onderaan haaks rechtsaf voor de volgende pas: De Timmelsjoch.
Zeker de Italiaanse kant die wij omhoog reden is een echte rijderspas. De Timmelsjoch is een tolweg, maar het geld dubbel en dik waard. 29 kilometers puur rijplezier.
Ook hier weer iedereen ‘gemütlich’ op eigen tempo omhoog. Onderweg uiteraard de nodige keren gestopt voor foto’s te maken en te genieten van het landschap. Volgens een bordje keek je vanaf dit punt uit op de Texelgruppe.
We zagen, koeien, berghutten, sneeuw en veel, heel veel bergen. Maar een polder of zee was in de verste verte niet te zien. Op de top gewacht tot iedereen er was, en ondertussen natuurlijk weer de nodige foto’s maken. Jammer genoeg begonnen de regenwolken ons in te halen. De wind begon aan te trekken, en ook de bergtop was in enkele minuten omringd door de wolken. Dit betekende dan ook dat we na de foto stop snel de auto instapte om de tocht voort te zetten. De bedoeling was om op de terugweg langs Oilers 69 (oiler69.com) te rijden. Een restaurant compleet in de stijl van route 66. Helaas was er binnen geen plaats en buiten zitten was geen optie door de regen.
Daarom werden de plannen omgegooid en terug gereden naar de camping. Even opfrissen en een hapje gaan eten bij de lokale Italiaan in Imst. Een andere dan op maandag, maar zeker niet minder lekker. Nadat het eten iedereen goed had gesmaakt zijn we teruggegaan richting camping om er nog een paar te drinken en op tijd te gaan slapen. Morgen stond er nog een lange dag op het programma.
Vrijdag 19 juli
Arlbergrundfahrt 293km, 5 passen
Arlbergpas (1793mtr, 12%)
Flexenpas (1773mtr, 10%)
Hochtannbergpas (1679mtr, 10%)
Furkajoch (1761mtr, 14%)
Silvrettapas/Bielerhöhe (2032mtr, 14%)
Het zonnetje liet nog even op zich wachten deze vrijdag. Lang duurde dit overigens niet. Nadat we door de pech van gisteren de routes hebben omgeruild. Stond vandaag de langste route van de week op het programma met daarin maar liefst 5 passen. Alex was uit Kitzbühl overgekomen, en onze Pumadriver Jacco werkt momenteel in de buurt en kwam ook een dagje toeren. Silli haakte vandaag af, zij ging naar Bolzano in Italië naar een concert bovenop een berg.
Wij zijn via de Bundesstrasse op weg naar de Arlbergpas. Dinsdag zijn we via deze kant teruggereden dus we wisten al een beetje wat ons te wachten stond. Weinig haarspelden dus lekker op het gemak omhoog gereden. Vrij snel
naar de Arlbergpas stond de volgende pas op het programma: de Flexenpas. Eerst door wat lawine galerijen sturen en als je dan eindelijk eruit rijdt ben je al boven.
Ondanks dat deze pas dus niet echt spectaculair was toch even gewacht tot iedereen compleet was. Aansluitend door Lech gereden, waar jaarlijks ons koningshuis zijn wintersportvakantie viert.
Na Lech weer een deel van het tracé van dinsdag gereden. Via de Hahntenjoch verder in westelijke richting. De Furkajoch was de volgende pas die we gingen ‘bedwingen’. Ook hier weer iedereen op eigen tempo omhoog, wat uiteraard voor de nodige mooie plaatjes zorgde. Op de top de stoeltjes uit de auto gehaald en lekker gepicknickt in het zonnetje. Wat wil een mens nog meer.
Aangezien we in de buurt van Liechtenstein waren zijn we na de lunch ook nog even door dit land (dat niet groter is als Texel) gereden. Weinig te beleven, maar we kunnen het nu wel op het lijstje erbij zitten met landen die door de Pumadrivers bezocht zijn. Siggi zorgde nog voor wat opwinding door zijn BMW Z4 vast te rijden op een stoeprand. Gelukkig bleek de schade mee te vallen en konden we onze weg snel weer vervolgen.
Terwijl Sjoerd R met Remco op weg naar Innsbruck gingen om de huurauto op te halen vervolgde wij onze weg naar de laatste pas van deze dag. De Silvretta.
Het duurde even voor we aan de tolpoorten van deze pas stonden, maar dan heb je ook wat: 30 haarspeldbochten en mooi strak asfalt. Achter bijna elke haarspeld is er weer een nieuw uitzicht te bewonderen. Het ene nog mooier dan de andere. De vele foto’s die iedereen gemaakt heeft zullen dit zeker bevestigen. Boven aangekomen was er op de parkeerplaats precies plek om alle Puma’s naast elkaar te parkeren. De meeste namen de gelegenheid om een stukje over de 80 meter hoge stuwdam te wandelen. Na deze stop werd de afdaling ingezet, nog dik een uur rijden tot we op de camping zouden zijn.
Bij terugkomst even snel opfrissen en dan Imst in. Na onze goede ervaring op dinsdag gaan we vandaag weer eten bij de Tiroler Stubler. Blijkbaar hebben we een goede indruk achtergelaten, want na het eten worden we door het personeel uitgenodigd voor een drankje in de naastgelegen disco (of wat er voor moet doorgaan). Aangezien we morgen een lange terugreis voor de boeg hebben blijven we niet te lang.
Gelukkig maar, want bij terugkomst op de camping bleek de slagboom al gesloten. Probleempje voor Jack die zijn Puma nog op de camping had staan.
Lang duurt dit niet, want een Nederlands echtpaar op de camping heeft de sleutel van de slagboom, en zo kan Jack nog terug naar zijn werk/woonadres.
Zaterdag 20 juli
Vandaag staat de terugreis op het programma en kunnen we dus wat langer blijven liggen.
Rond 9 uur is iedereen wel wakker en worden de spullen al voorzichtig in de Puma’s geladen. Na het ontbijt is het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van diversen Puma’s. Roel met Jeffrey rijden door naar Italië. Siggi naar zuid-Duitsland en Jürgen rijdt naar Zwitserland en de rest rijdt terug naar Nederland.
Rond kwart voor 12 rijden we de camping af terug naar Nederland.
Net als we wegrijden blijkt op de Fernpas (die we over moeten) een file van dik een uur te staan door het vele vakantieverkeer. Snel de kaart erbij gepakt en maar een alternatieve route uitgestippeld. Weliswaar meer kilometers en 45 min. extra reistijd, maar we kunnen doorrijden en hebben bovendien een extra pas op onze route. Via de Hahntenjoch (die we dinsdag al hebben gehad) de Gaichtpas en de Oberjochpas rijden we Duitsland binnen. Na dik 1,5 uur zitten we op de Duitse Autobahn en kan het gas erop.
Twee (tank)stops en bijna 700 km verder draai ik rond half negen mijn straat in.
Thuis na een geweldige week sturen in de Alpen.
Sjoerd 102
Iedereen die mee was, bedankt voor een schitterende, onvergetelijke Puma week.
Het is nog steeds super om met je Puma over de passen te rijden, daar merk je pas echt hoe goed de Puma in de bochten is….. nog steeds ‘Faszination Pur’ en ‘a Drivers Dream’.
Sjoerd 102, complimenten voor het uitzetten van de routes. Vanuit Nederland de routes gepland en die klopten allemaal perfect.
Pumamartin
