Gelderlandtour, Heumen 15 november

gelderland

Henry Ford zei het ooit al:
“Je kunt de T-Ford bij ons in alle kleuren kopen, als het maar zwart is.”
Bij deze toertocht bleek het tegendeel waar. Van alle aanwezige puma’s was het merendeel  blauw.
Sterker nog, alle aanwezige puma’s waren blauw van kleur.

Vanaf 11:30u druppelde de puma’s het parkeerterrein op bij ons startpunt in Heumen.
Aangezien het op een lege maag moeilijk rijden is, werd er onder (zoals eigenlijk de traditie is) gestart met een broodje.
Rond 12:30u werd het startsein gegeven voor een mooie tocht van precies 111km.
Na 3km staken we kort de provincie grens over richting het noordelijkste puntje van Limburg.
Hier maakte we een mooie lus rondom de Mookerplas.
Via De Sint Jansberg  (met enkele leuke S bochten) kwamen we weer in de grootste provincie van Nederland (Gelderland).
Hier bracht de rit ons door de heuvelachtige omgeving van Groesbeek, Via de bekende Zevenheuvelenweg bracht de rit ons langs plaatsen als Berg en Dal, Beek Ubbergen en het haast mytische Heilig Landstichting (het bestaat echt!).
Na Beek Ubbergen werd koers gezet richting Millingen aan de Rijn, waar onze eerste pauzestop gepland stond.
Gelukkig was het droog, en werd er een kort wandelingetje gemaakt richting het fietsveer.
Deze bleek niet te varen, en dus werd er (met de voetjes in de Rijn!) wat foto’s gemaakt.
Bovenaan de dijk lag een restaurant, waar we onder het genot van een kop koffie genoten van het uitzicht op de Rijn die hier ongeveer ons land binnenstroomt.
Ondanks dat het een zaterdag was, was er nog redelijk veel scheepvaartverkeer. Schepen, die we later op de dag nog een paar keer zouden zien.

Na deze pauze voerde de tocht ons over de Waaldijk door de Ooijpolder. Met uiteraard een stukje door Persingen (met 89 inwoners het kleinste dorp van Nederland).
Vanaf hier kwam de Skyline van Nijmegen in Zicht. Een van de oudste steden in Nederland.
Via de beroemde Waalbrug van deze stad reden we naar de andere kant van de Waal.
Langs de waal reden we dit keer over slingerend dijkweggetjes.
Ondanks het mindere weer was het uitzicht zeker niet minder mooi.
Aangezien toeren dorstig maakt, besloten we om in Ochten nog een koffiepauze in te lasten.
In 1995 was deze plek overigens wereldnieuws, toen de Waaldijk het met hoogwater dreigde te begeven. Nu, bijna 20 jaar later is dat moeilijk voor te stellen.
Het laatste stuk van deze tocht bracht ons nog enkele kilometers langs de waal, waarna koers werd gezet richting Kesteren.
Hier lag onze eindlocatie in een oude molen die tevens als restaurant dienst doet.
We hadden geluk dat er op zaterdag een heuse molenaar aanwezig was waardoor we de mogelijkheid hadden om eens te zien hoe zo’n molen van binnen werkt.
Onder het genot van een hapje en een drankje werd deze laatste tourtocht van 2014 nog gezellig afgesloten

Sjoerd102