Zou het toeval zijn?
Als deze zondagmorgen mijn wekkerradio gaat, is zowaar het nummer Brabant van Guus Meeuwis erop.
En inderdaad, vandaag staat de Brabanttourtocht 2012 op het programma.
De laatste tourtocht was alweer de Limburgtour, dus hoog tijd om weer eens met de puma een deel van Nederland te verkennen.
Rond 11:15u met Martin afgesproken bij de AC in Nederweert, inmiddels wel het vaste verzamelpunt voor colonne Limburg bij toertochten.
Vanaf Nederweert is het maar enkele kilometers tot we het bord Welkom in Brabant passeren.
Toch moeten we nog de nodige kilometers voor we op het verzamelpunt in Vught aankomen.
We rijden de parkeerplaats op, die staat vrijwel helemaal vol met auto’s en bussen maar zien…………………..geen enkele puma.
Nouja dan maar helemaal doorrijden naar de VIP parkeerplaatsen bij de ingang.
Waarbij VIP in dit geval uiteraard staat voor Very Important Pumadrivers.
Aangezien we blijkbaar als eerste zijn, besluiten we om gelijk maar onze lunch te nuttigen bij Van der Valk. De soep en broodjes smaken uitstekend. Ondertussen zijn we bijna een uur verder, en hebben we nog geen pumadriver of puma gezien. Ze zullen het toch niet vergeten zijn, of zou er iets gebeurd zijn???
Toch maar eens Ronald als organisator bellen, en wat blijkt.
Een groot deel van de pumadrivers staat buiten in de kou op ons te wachten, en stonden aan de andere kant van de parkeerplaats. Logisch dat ze ons niet opgemerkt hadden.
Gelukkig is de rest daarna wel zo verstandig om ook maar binnen wat te komen drinken.
7 Puma’s bij elkaar, dat betekend dat we er nog eentje missen.
Jacco had letterlijk aangetoond dat Brabantse nachten nog steeds lang zijn.
Om Half negen ’s morgens zijn bed ingekropen, en om 1u gewoon fris en (iets minder) fruitig aanwezig zijn.
Na de lunch kregen we de perfect uitgewerkte routebeschrijving van Ronald uitgedeeld.
Helaas begon het op dat moment te druppelen, dus werd er snel op weg gegaan.
Blijkbaar waren enkele leden nog niet helemaal wakker, want na letterlijk 4 bochten was de helft van de colonne al kwijt. Nadat iedereen weer aangesloten was, voerde de toch ons langs oude boerderijtjes, grote vrijstaande woningen, en prachtige landschappen.
Nu weet ik eindelijk wat Guus Meeuwis bedoeld, als hij zingt:
De peel, en de kempen en de meijerij
Maar ’t mooiste aan brabant ben jij , dat ben jij
Ook wereldsteden als Biezenmortel, Haghorst, Diessen, Groot-Bedaf en Vaart passeerde we tijdens de toertocht en mogen met trots in hun VVV folder zetten dat de pumadrivers hier ooit passeerde.
Na enkele uren toeren kwam Ronald erachter dat hij eigenlijk geen stopplek had gevonden.
Een korte stop werd ingepland in de ‘middle of nowhere’. Helaas was er hier buiten wat koeien in de wei niks te beleven en werd er koers gezet naar de warmte van een dorpscafé en De aanspraak van mensen met een zachte ‘g’.
Dat de route qua wegen gevarieerd was, bleek wel uit het feit dat we plots op een weg zaten die bestond uit kasseien. Weer eens wat anders dan ZOAB asfalt.
Plotseling zag ik in de verte een mysterieus rond object boven de boomgrens uit, een UFO???
Toen ik nog eens keek, bleek dit de pagode in de Efteling te zijn.
Aangezien we op hetzelfde moment langs een cafeetje reden, werd besloten om hier de inwendige mens te versterken.
Aangezien de klok al richting 17u ging werd besloten om het laatste deel van de tocht te laten voor wat het was, en direct koers te zetten richting de eind locatie.
Onder het genot van een prachtige zonsondergang kwam de eindlocatie al snel in zicht.
Eerst nog even parkeren. Met 8 puma’s valt dat niet mee, dus mocht er voor 1x driedubbel geparkeerd worden.
Het restaurant zou zo kunnen dienen als decor voor Boer zoekt vrouw. Werkelijk alles was ingericht in de stijl van een boerderij, erg gezellig.
De bakjes pinda’s die op tafel stonden werden in snel tempo leger, blijkbaar was ik niet de enige met honger. De aardige kelner en de vlotte bediening zorgde ervoor dat iedereen binnen een half uurtje zijn eten had.
De sfeer was onder het genot van het heerlijke eten zoals gewoonlijk opperbest.
Helaas komt aan alle gezelligheid vroeg of laat een einde, en eindigde ook deze toertocht weer met uitgebreid afscheid nemen.
Net voor ik op de A2 weer Limburg binnen rij, hoor ik op de radio Guus Meeuwis zingen:
Ik heb tranen gelachen onnozel gedaan
En tenslotte tevreden.. het licht uitgedaan
Zou het toeval zijn?
Sjoerd 102
