Eindelijk, Swiss week gaat beginnen.
Iedereen vroeg uit de veren om de laatste dingen nog in te laden en om op tijd te vertrekken voor deze lange reis. Wij, Harry en ik (Nadine) vertrokken om 6:30 richting Wijnandsrade om daar bij Martin nog een paar partytenten in te laden en daarna samen met Remco en Ursula, die de dag ervoor al bij Martin waren, naar Wiel en Roel te gaan, want die ging natuurlijk ook mee. Instappen en daar gingen we richting de eerste halte, parkeerplaats Am blauwen Stein in Duitsland.
Daar aangekomen stond Robert (R.A.T) met Marina en Jurgen (Speedyboo) al te wachten. Eerst nog de Swiss week stikker op de achterruit plakken en in die tijd kwamen Jack en Sjoerd ook aan op de parkeerplaats. Na nog een paar stickers gepakt te hebben, ging het verder Duitsland in naar de volgende stop en dat was parkeerplaats Hockenheim waar nog iemand van Pumaclub Deutschland zich aan de colonne aansloot namelijk ‘die’ Silli, en natuurlijk weer een sticker plakken.
We hadden ook voer voor de Puma getankt, behalve Martin die dacht Zwitserland te kunnen halen. Nou het zou er om hangen. Zelf moesten we ook even wat tanken, een halve liter koffie hahaha. Tijdens deze tankstop begon het te regenen, wat we niet erg vonden, lekker koel.
Verder voor het laatste stuk, en ja net voor de grens vertrouwde Martin het niet meer, toch maar tanken, en weer door voor het laatste stuk.
Naar het verzamelpunt, Camping Ruderbaum in Altnau, prachtig gelegen aan de Bodensee.
Christof (Scorpion) en Peter (Schoggibueb) waren ook net gearriveerd en na het opbouwen van de tenten gingen Peter en Christof op zoek naar een restaurant.
Ja hoor, een uur nadat we op de camping waren aangekomen werd ik al gestoken door een wesp, en na verwoede pogingen om er onderuit te komen kwam er toch het pompje aan te pas.
Er werd gespeeld met pepermolens en glazen en flitsers, gekletst werd er natuurlijk ook en rond 22:00 uur weer terug op de camping en na een paar biertjes toch maar op tijd naar bed want er stond ons een zware dag te wachten, nl. scheuren door de Zwitserse Alpen.
Vrijdag 14-08
Pappa en Wiel waren al bijtijds uit de veren en gingen op zoek naar koffie, maar helaas was er niks in de buurt en moesten ze wachten tot Christof met het ontbijt kwam. Na het weer inladen van de tentjes, het opvouwen van een ‘floep’ tentje bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn, werd er een Co-op tankstation overvallen voor brandstof voor zowel de Puma’s als wijzelf om de dag door te komen. De verkoper was zo vriendelijk het verkeer staande te houden zodat we in colonne verder konden.
Na een stukje aan die Schweiz te hebben gesnoven, stopten we bij een chocolade fabriekje waar je kon kijken naar het productie proces, maar we mochten niet fotograferen binnen.
We wilden de bergen in en die hebben we gekregen, 3 stuks de Sattelegg, de Ibergeregg en als laatste de Pragelpas, berg op en berg af en bochten, heel veel bochten en nog eens bochten en alle Pumadrivers waren happy.
En de bijna niet te beschrijven uitzichten de een nog mooier dan de ander waaaaaaauuuuuwww.
Rond 18:00 landen we bij de volgende camping, die lag op ongeveer 800m boven zee met een meer erbij, de Klöntalersee. Maar de Pummies moesten buiten op de parking en we hadden geen stroom.
Na het opbouwen van de tenten nam Jack als enige een duik in het koude water van het meer, onder toezicht van Marina.
Tijdens het opbouwen van de tenten ontdekte Jürgen iets in de bergen wat even later door Peter en Christof’s onderzoek een restaurant bleek te zijn, dus omhoog met de Pummies, naar 1400m en op het terras een heerlijk uitzicht over het dal, en weer een gezellige tafelavond. Afdalen naar de camping en na een biertje maar weer vroeg in de veren want morgen komen weer 3 alpen passen met veel bochten en mooie uitzichten.
Zaterdag 15-08
Weer allen bijtijds wakker en weer alles afbreken en opruimen want we zouden nu echte bergen krijgen (de Grimselpas en de Klausenpas), en daar gingen we. Onder aan de berg werd gestopt met de mededeling dat we niet in colonne naar boven gingen, maar iedereen alleen. We konden dus op iedere parkeerplaats stoppen om foto’s te maken van de voorbij scheurende Puma’s. Boven aangekomen, op de al volle parkeerplaats die dus nu uitpuilde, stonden Christof’s ouders op ons te wachten en trakteerde ons op een lekkere lunch met fris en lekkere stukje Alpen kaas. Hier wil ik hun nogmaals voor bedanken.
Na voldoende te hebben bijgetankt en genoten van het uitzicht ging het verder over de gevaarlijkste stukken van de pas, maar we rijden toch Puma’s dus dit was geen probleem. Onder aangekomen gingen wij naar een infocenter waar je kon zien hoe ze de langste trein tunnel van Europa (ca 60 km) wordt gebouwd. En dan maar weer de volgende pas (de Klausenpas) op waar we veel Porsches tegen kwamen, hadden zij ook een meeting?
Boven aangekomen stonden we naast sneeuw! Rare gewaarwording in je korte broek met blote voeten en het niet koud hebben. Hier hebben we een tijd vertoefd en genoten van het uitzicht.
Een stuk lager zagen we een weg waar auto’s richting een gletsjer reden en Martin vroeg aan Christof of we daar ook heen konden. Christof had geen idee, dus naar beneden en proberen maar. En jawel, het was weliswaar een eigen weg, maar je kon tegen betaling (5 Franken, € 3,30 per Puma) naar boven en dus genieten dan. Een mooie groepsfoto gemaakt met gletsjer op de achtergrond.
Roel en Wiel hadden ontdekt dat het koude gletsjerwater perfect bier koelt! Na weer te hebben genoten van die ‘schöne Schweiz’ weer afgedaald naar de volgende camping waar we wel weer stroom hadden en iedereen z’n/haar telefoon, fototoestellen enz. kon opladen. De Pummie’s konden nu gelukkig wel bij de tenten staan. Tijdens het wachten voor de camping ontdekte ik dat zich nog een Puma had aangesloten, namelijk Siggi (Sigmaster). We waren nu dus met 11 Puma’s, 2 uit Zwitserland, 3 uit Duitsland en 6 uit Nederland (geinig dat wij in de meerderheid waren zo ver van huis).
Weer de tenten opbouwen en hè??? wat is dit nou…. waarom is onze tent nou zo hoog boven de grond, bleek dat ik een stok van de buurman had gebruikt!!
Nou eens wat anders, we gingen lopend naar het restaurant dus we konden al een biertje nemen en dan gezellig tafelen, lekker gezellie. Ja het begint bijna saai te worden altijd dat gezellige, maar lang leve de lol, en die hadden we.
En het weer was super, geen druppel meer gezien sinds donderdag, alleen maar zon 30+ in de dalen.
Tijd om het bed weer in te kruipen.
Zondag 16-08
Na het ontbijt ging de groep behalve Harry, Jack en ik, een wandeling door de Aarenschlucht, een kloof, maken.
Tegen half twaalf was iedereen weer terug en werd weer alles ingeladen en begon de volgende rit langs een stuwmeer. Bij het volgende stuwmeer, boven op de Grimselpas, werd gestopt en we hadden een parkeerplaats voor ons alleen. Honger hadden we ook weer en gelukkig was het restaurant open tijdens de verbouwing. Remco had te laat gezien dat er boven aan de trap een lage steiger stond en stootte zijn hoofd. Gelukkig viel het mee.
Na het eten ging het weer verder omhoog en omlaag en weer naar 2400m, de Furkapas, waar de grens tussen de kanton Wallis en kanton Uri ligt; waar Christof woont.
Na te zijn uitgewaaid zijn we weer zo’n 1000m afgedaald, naar de camping in Andermatt die onderaan een skilift lag. Nu zaten we dus op 1440m boven zee en ja hoor daar kwam de eerste onweersbui aan. Snel nog een ‘pavillion’ opgezet met regenmutsje en zijwandjes, haha hadden we die toch niet voor niets meegenomen. Na een beetje regen en wat windstoten klaarde het alweer op. Er verschenen zelfs twee regenbogen boven het Andermatt. We konden weer gaan eten en het was uiteraard weer gezellig. Alleen stond ons een koude nacht te wachten want de regen had het toch wel goed afgekoeld. Silli dacht dat het in de Puma warmer was en sliep daar dus ook in.
Maandag 17-08
Harry werd al vroeg wakker en ging, nadat hij mij had toegedekt met zijn slaapzak, de tent uit.
Tegen half negen scheen de zon alweer in het dal en begon het weer warm te worden. Spoedig liepen we weer in de korte broeken. Helaas moesten we al afscheid nemen van Martin, Wiel, Roel, Remco en Ursula. Rond elf uur vertrokken hun twee Puma’s richting Nederland.
Wij zijn het dorp weer ingelopen en hebben inkopen gedaan. We zijn even na de middag vertrokken richting de Gotthard pas. Over de nieuwe weg, dus echt spannend was het niet. Boven aangekomen spotte we een zwarte Zwitserse Puma die natuurlijk werd geflyerd.
Naar beneden over de legendarische klinkerweg met zijn scherpe bochten. Halverwege gestopt voor foto’s. Het werd alsmaar warmer en warmer. Niet vreemd eigenlijk, want we waren in de kanton Tessin, dat grenst aan Italië. Later nogmaals gestopt, maar hier was het niet te harden zo warm, dus dan maar door naar de camping in Locarne, aan het Lago Maggiore, en de tenten alvast opgebouwd.
We gingen een stuwmeer bezoeken met een muur hoogte van 220m!! Alleen Jack bleef achter. Jack ging slapen, want dat deed hij al in z’n stoel. Gelukkig stonden de tenten onder eikenbomen, dus redelijk koel.
Op naar het stuwmuur, die ook in de James Bond film Golden Eye voorkomt.
Helaas was het heel erg warm.
Dus verder omhoog naar een stenen brug, waar vanaf ook in het water werd gesprongen en het was toch behoorlijk hoog, en dan het koude water nog brr.
Na, een toch wel behoorlijke tijd, zijn we weer afgedaald en hebben weer ‘sound’ gemaakt in de tunnels.
Dit keer aten we in het camping restaurant, wat niet helemaal een succes was, want een deel had het eten al op terwijl de anderen hun eten nog niet eens hadden gekregen. En we waren al met 5 mensen minder.. , maar al met al toch gezellig. Toch was het anders, we misten wat geluiden en geuren, kan niet precies zeggen wat, maar er was iets anders.
Dinsdag 18-08
Tja dan komt deze dag, de dag van weer huiswaarts gaan. Nou vooruit dan maar, wat moet dat moet.
Opruimen, douchen en afscheid nemen van de twee mannen die ons hun mooie land hebben laten zien. Wat hebben we genoten, en wat hebben we ’n plezier gehad. Zelfs de weergoden waren op onze hand.
Teruggereden door de Gotthardtunnel, maar liefst 15km lang. Nog gestopt om de laatste Franken in benzine om te zetten en weer verder voor een uurtje of twee over de Duitse autobahn.
Nog een keer tanken en dan naar de Mc doof voor onze brandstof. Na een klein uurtje weer verder tot ongeveer 20 min voor Worms, waar Silli woont. kwam Jack langs blazen en leidde ons een tank/parkeerplaats op. Want hij hoorde een knal toen hij zijn raam sloot en heeft waarschijnlijk de kabel horen knappen die zijn raam omhoog doet.
Jack dacht misschien moet hij eerst weer helemaal open voor hij weer dicht gaat. Helaas dit gebeurde niet, dus verder met een open raam maar gelukkig was het behoorlijk warm dus koud zal hij het niet hebben gehad.
Hier namen we ook afscheid van elkaar want we hadden onze tanks weer gevuld en zouden niet meer stoppen.
Sjoerd dacht dat hij te laat thuis zou zijn, dus hij zette de sokken er in en reed bij de colonne weg. Daarna ging als eerste Silli weg en na anderhalf uur gingen wij richting Aken om in Wijnandsrade de partytenten weer bij Martin af te geven.
Na een bak koffie en een glas fris verder tot Maasbracht.
Dit is het verslag van Nadine en Harry.
Met heel veel dank aan Peter en Christof en niet vergeten zijn ouders.
En we verheugen ons al op de volgende Swiss week.
