Vrijdag 10 april (goede vrijdag), met de boot van 8 uur van Texel vertrokken op weg naar Krommenie om Paresh & Rachel op te halen. Gelukkig had Paresh besloten om met de FRP te gaan. Wel zo mooi, hadden we toch een (kleine) blauw colonne richting Orleans. Na een bakkie koffie door naar Dordrecht om Ursula op te halen. Zij reed met mij mee. Ook hier nog een bakkie koffie gedaan met gebak en om 12:15 uur vertrokken richting België.
De reis door België liep al wat moeizaam. Bij de ring van Antwerpen stonden we al enige tijd in de file. We waren pas om 15 uur in Nazareth. Hier hebben we getankt en een happie gegeten. En fris weer door richting Frankrijk. Dit liep wel voorspoedig door, totdat we in de buurt van Parijs kwamen. We hebben geloof ik 5 uur over de ring van Parijs gereden, en in al die tijd geen stop om wat te eten. Dus bij de eerste de beste parkeerplaats gestopt (net als iedereen) en daar wat gegeten. We hebben 45 min gewacht op eten. Het was niet echt te eten en niet wat we van te voren besteld hadden, maar het was het enig nog wat over was. Daarna weer in de auto, en de laatste 100 km rijden, waarna wij dus pas bij het hotel waren om 00:15 uur, en blij waren dat we er waren.
We konden lekker uitslapen zaterdagmorgen, want de ontmoeting met de Fransen begon pas om 14 uur bij de kartbaan. Wij waren er al om 12 uur en omdat we toch tijd over hadden, zei Paresh probeer maar even een stukje te rijden in de FRP.
Dit terwijl rachel nog in de auto zat (ze vroeg ook of het veilig was om te blijven zitten), dus reed ik rustig de kartbaan af, de Franse weggetjes in. Het is even raar de eerste meters rijden met een auto waarbij het stuur in het dashboard kastje zit, maar het went snel. Het voordeel is dat je de weg rechts naast je ziet, dus dat is makkelijk om je plek op de weg te vinden. Ik trok de auto maximaal door tot 4500 rpm/min. Dan merk je toch het verschil al met onze Puma’s. Alleen bij terugkomst bij de kartbaan was dit niet genoeg. Paresh zei “”je moet het gas wel intrappen, dus nog een rondje, en niet eerder overschakelen dan ik ’t zeg””. Dus dat was tegen de 6000 rpm/min. Ik moet zeggen, dan merk je het verschil helemaal!!
Daarna hebben we een winkelcentrum in de buurt gezocht, zodat de dames schoenen konden kopen. Tijdens dit begon het aardig te regenen. We zeiden al als het maar niet zo regent tijdens het karten straks, maar dat viel gelukkig mee. Uiteindelijk kwam iedereen om 15 uur en later pas aan bij de kartbaan. Hier kwamen de leden van de Franse Ford Puma club, en de leden van de Franse Ford Cougar club naar toe. Met deze groep ondernamen wij de komende dagen alle activiteiten.
We begonnen met karten om half 5 of zo, eerst 10 min. opwarmen. Daarna een competitie waarin je met 2 personen de snelste moest zijn op de buitenbaan in 1 uur.
Paresh en ik vormde 1 team, en wat ik begrepen had waren wij geëindigd in de middenmoot, dus dat niet verkeerd. We reden op karts die nog geen 2 weken oud waren en waarmee je driftend mee door de bocht kon.
Alleen dit was van te voren allemaal niet doorgegeven, dus zaten de dames te wachten tot 19 uur. Na het karten hebben wij het adres gekregen van het restaurant in Orléans en zijn wij vast vooruit gereden, want de Fransen waren nogal aan het treuzelen. Paresh had het adres gekregen van de parkeergarage en ik van het restaurant. Eenmaal aan gekomen midden in de stad Orléans kwam er een lid van de Franse Ford Cougar club naast ons staan, en hij zei ons dat we hem konden volgen omdat hij wist waar we naar toe moesten. Wij met z’n drieën de parkeergarage in, krijgt de Fransman telefoon dat we naar een ander restaurant gingen, omdat we een half uur te laat waren. Alleen deze was 6 kilometer vandaan dan dat we nu waren, dus weer de parkeergarage uit. En zie dan maar eens met 3 auto achter elkaar te blijven in een stad als Orléans. Volgens mij hebben we 5x achter elkaar door het rode licht gereden om maar bij elkaar te blijven. Dus kwamen wij als laatste aan bij het andere restaurant, en moesten zelfs nog een tijdje wachten voordat we aan tafel konden gaan zitten, maar toen we eenmaal zaten hadden we bijna als eerste ons eten. Na het eten bleven de Fransen allemaal nog buiten met elkaar praten, toen zijn wij teruggereden naar het hotel. Hier hebben we ook afscheid genomen van onze tolk, Kanedaa, hij ging weer terug richting Parijs, want hij heeft daar net een appartement gekocht en wilde de komende dagen daar nog aan de gang. De volgende dag moesten we het doen met Leska als tolk, en die kan niet zo heel goed Engels, maar met handen & voeten, en een beetje Engels kom je een heel eind.
Zondagmorgen gingen we om 11 uur starten met een rondtour in de buurt, en zie alle auto’s dan maar eens bij elkaar te houden richting de B-weggetjes. Hier ging het al gelijk weer mis. Dus verzamelen bij een supermarkt tot iedereen er weer was en weer verder met de tour. In het begin was het een beetje rommelig, tot aan de lunch locatie eigenlijk. Dit was een oud huisje, leek het tenminste van de buitenzijde, en daar zaten wij met z’n allen in een soort woonkamer. Hier kregen wij vooraf salade met uitgebakken spekjes, croutons, en een raar zacht gekookt ei. Als hoofdgerecht kalfsvlees met aardappels en spinazie. En als toetje chocolademousse met slagroom.
Hier vandaan gingen we in groepen van 6 auto’s richting een kasteel. Wij zaten in de eerste groep. De planning was om de foto’s te maken op een parkeerterrein achter het kasteel, alleen Leska dacht dat het hek op slot zat. Inmiddels was iedereen al gearriveerd en had hij besloten de slagboom los te schroeven, en op het moment dat hij gereedschap uit de auto haalt, duwt iemand anders het hek gewoon open. Dus wij dachten even een fotoshoot bij het kasteel met z’n allen en daarna de tour weer vervolgen, alleen hier hebben we de hele middag gestaan. Dit was voor het mooie (veel) te lang.
Tijdens dat we hier stonden vroeg er een Fransman of hij een rondje mocht rijden in de FRP, Paresh vond het prima, maar dan moest hij er wel naast zitten. De smile op het gezicht van die jongen kon niet groter (en die van Paresh ook niet). Tijdens die fotoshoot stonden de Puma’s & Cougars allemaal door elkaar, maar we wilde ook foto’s maken van alleen Puma’s. En omdat op dat moment Paresh net een rondje was met die Fransman, kwam hij als laatste aan, en werd de auto op een verkeerde plek gezet. Hij moest naar de andere kant, dus zeiden wij tegen Leska dat hij dit moest doen, omdat hij ondanks de taalbarrière het netjes regelden allemaal. Op de foto’s is te zien hoe mooi hij vond om te rijden in de FRP en uiteraard hoe voorzichtig.
We gingen pas aan het eind van de middag terug richting hotel, en dan weer met z’n allen eten in het restaurant naast het hotel. Als afsluiting zouden wij gaan bowlen & snookeren in Orléans, alleen gezien het tijdstip dat het nu was, zouden we pas om 22:00 uur daar zijn, en eer dat je dan pas weer terug bent in het hotel is het zo weer na 00:00 uur.
We wilden vroeg gaan rijden maandagmorgen om de problemen van vrijdag te voorkomen. We hadden dus besloten: we gaan rijden om 8:00 uur en ontbijten om 7:00 uur. Alleen 2e paasdag ziet men in Frankrijk dus ook als zondag, dus kon je pas ontbijten vanaf half 8. Uiteindelijk gingen we rijden om 8:15 uur.
Onderweg totaal geen last van het verkeer gehad tot aan België, net voor de Nederlandse grens, daar strookte het een beetje. Net over de grens ging Paresh de ene kant op, en reed ik door om Ursula af te zetten in Dordrecht. En hier vandaan naar de boot, welke ik gelukkig nog net om 17:30 uur kon halen.
Ondanks dat we met zo’n klein clubje heen waren naar Orléons, was het heel gezellig, en zeker weer de moeite om volgend jaar weer heen te gaan.
groetjes, Remco
