Vrijdag 21 maart: Op Goede vrijdag 21 maart om 8.30 uur vertrokken met de Puma naar Maasbracht om af te reizen naar Frankrijk.
Na een voorspoedige reis om 10.30 uur aangekomen bij Harry en aldaar even koffie gedronken, tas in de FRP (Ford Racing Puma van Harry) gezet. Na even gezellig bij gekletst te hebben, zijn we vertrokken naar Martin in Wijnandsrade. Het meerijden in de FRP was al een hele ervaring op zich, toch iets bijzonders aan de verkeerde kant in een Puma zitten en dan in een FRP, het geluid is poppoppoppop super…….kippevelgeluid!! En wat een power!!
Ook bij Martin hebben we weer even een bakkie leut gedaan met een overheerlijke Texelse vlaai, die speciaal door Remco vanuit Texel was ingevlogen!! Kosten nog moeite zijn er gespaard om dit weekend tot een onvergetelijke Pasen te maken. Wiel was ook al aanwezig. Daarna moesten we nog even wachten tot Paresh en Rachel gearriveerd waren (schijnt heel normaal te zijn?). Toen ook zij aangekomen waren, zijn we rond 13.45 uur vertrokken richting La France!! Maar eerst moest er nog even getankt worden. Ook hadden we voor we vertrokken, overlegd of we via de tolwegen zouden reizen of via de toeristische routes. We hadden ervoor gekozen om de tolwegen te vermijden (zoals echte Hollanders dat doen natuurlijk). Deze afspraak zal later nog een leuk staartje krijgen maar goed dit lezen jullie verderop wel…….
We waren dus met 4 Puma’s en 7 personen.
Martin en Wiel in een grijze Puma oh sorry Martin (Moondust silver)
Remco in een blauwe Puma (uh Melina blue?)
Paresh en Rachel ook in een grij…….
En Harry en Jan in de blauwe FRP (Imperial blue of FORD RACING BLUE).
De heenreis begon al goed rond Maastricht al enige file en daarna in Luxemburg stonden er wat agentjes en of douaniers automobilistjes te pesten door een grootscheepse vrachtwagen controle te houden waarbij de personenauto’s en de vrachtwagens gescheiden werden over verschillende rijbanen. Wat niet echt opschoot natuurlijk. Volgens Remco zijn berekeningen hebben we over 40 km ongeveer anderhalf uur gedaan!! Maar goed we lieten ons niet ontmoedigen en zijn vrolijk verder gereden na een uur of 2 rijden hebben we een sanitaire stop gemaakt en wat gegeten, volgens mij nam Paresh een soepje?? en daarna weer verder.
We zijn er nog niet over uit, maar ergens onderweg, hebben we een paar flitsen gezien, 2x snel achter elkaar. We weten niet wie of wat er geflitst is maar dat merken we misschien nog wel???
Door de files en het vermijden van de tolwegen was de verwachte aankomsttijd behoorlijk overschreden. We moesten rond 22.00 uur in het hotel zijn en door het vermijden van de tolwegen werd dit steeds later………
Ongewild kregen we al een tourrit, maar dan in het donker met scherpe bochten snelle afdalingen en zweterige handjes van mij. Het leek af en toe wel of de weg ineens ophield. Harry vond het wel leuk geloof ik en hij zei nog: hier blijf je wel goed wakker bij!! Nou das waar………pffffffffff doodsangsten heb ik uitgestaan in de FRP!
Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om de Payage te gaan volgen oftewel de tolwegen en ja dit werkte goed!!!!!!!! Alleen Wiel was niet zo te spreken over de TOMTOM van Harry. Bijna bij het hotel stuurde hij ons ineens een industrieterrein op met een omweg! Volgens Wiel hadden wij een StomStom aan boord hahaha.Maar goed om 22.30 uur aangekomen en ingecheckt in het Etappehotel!
Ineens heb ik Paresh en Rachel hard zien wegrijden bij het hotel………bleek dat zij honger hadden en in de buurt snel nog iets wilden eten. Dat wilde de rest van de groep ook wel, maar helaas toen wij het restaurant binnenwilden was het FERMEZ!!! Martin had een goede oplossing: vloeibaar eten: elk blik was goed voor zeker 2 boterhammen aldus Martin.
Er stond een hoge tafel in de hal van het hotel en dat is onze stamTisch geworden!
Onder het genot van wat blikken bier begon Paresh over zijn Wolf velgen en volgens Paresh moet er toch een lak zijn om je velgen zo te beschermen dat ze niet meer beschadigd raken. Paresh dacht aan houtlak of parketlak???????????hahahahaha
Nog later kwam er nog iemand het hotel binnen en hij stelde zich voor als de leider van de PUMACLUB DE LA FRANCE. Aha zei Martin you are the Chief kluk kluk en zijn bijnaam was geboren (Kaneda). Hahaha!
Helaas waren er wat mensen die het nodig vonden om erg hard te praten. Na een aantal vermaningen van de beheerder kwam er ineens een zeer boze FRANCAISE de hal in met de mededeling SILENCE!!!!!!!!!!!! Dat maakte al wat meer indruk en we besloten toch maar te gaan slapen! Dit was de eerste dag pffffffffffffffff
Zaterdag 22 maart des morgens half acht: Harry doet het rolgordijntje open en kijkt naar buiten en valt bijna zijn bed weer in van verbazing onder het roepen van merde.(niet zo een net woordje geloof ik). Wat was het geval ??? De Puma’s waren bijna al ingesneeuwd er lag een flink pak sneeuw van een centimeter of 10.
Na het opfrissen waren Harry en Jan als eerste beneden om te ontbijten…….hadden we beter niet kunnen doen…….we werden direct aangesproken door de beheerder van het HOTEL……..it was very noisy last night, many people had complaints etc. Ik dacht nog straks gaat ie zeggen dat we hier vanavond niet meer mogen overnachten, maar het ging net goed. Hij die schuld was dat wij hier bijna niet meer mochten blijven, hij weet wie ik bedoel!!
Oja en erg handig: instappen in een FRP?? Tas naast je auto zetten en er dan sneeuw van het dak af opschuiven??????? Wie doet nu zoiets he??????
Maar goed steeds meer mensen werden wakker en er kwamen nog steeds Puma’s en COUGARS op het parkeerterrein van hotel de Etappe aan!
De Fransen stonden vooral te kwijlen bij de FRP van Harry. het leken wel paparazzi…….zoveel foto’s zaten ze maar te knippen van de FRP. Harry heeft nog 2 fransen laten genieten (WHOOSI en nog 1 maxima of zoiets) en deze kwamen met een big smile de FRP weer uit!
We zouden rond 11.00 uur vertrekken maar dat werd al gauw 12.30 uur (Limburgs kwartierke is ook bekend in FRANCE) en wat bleek we kregen Freizeit. We mochten gezellig winkelen en wat eten.
Paresh en Rachel hebben de Puma bijna afgeladen met shoppen. De overigen hebben een rondje gelopen in het overdekte winkelcentrum en hebben later nog iets gegeten. Toen bleek alweer dat volgens Martin, ook de Fransen niet kunnen koken.
We hebben nog even de plaatselijke Ford dealer bezocht en de Franse van Heuts (automaterialen winkel) .
Eindelijk was het tijd om naar de kartbaan te gaan en daar is er flink rond gescheurd.
Martin werd helaas in een van de eerste manches behoorlijk ziek en moest de strijd staken. Ook Harry viel geblesseerd uit (schouder). Ik zag het karten eigenlijk helemaal niet zo zitten en bleef aan de kant. Paresh, Wiel en Remco hebben bijna continu gereden. Ik was bevorderd tot paparazzifotograaf samen met Rachel. Martin was echter flink beroerd en zag er ook slecht uit. Na het racletten zijn we allemaal rond 11.00uur naar het hotel teruggekeerd en vroeg gaan slapen (00.30 uur).
Zondag 23 maart: De volgende ochtend was Martin gelukkig weer opgeknapt en konden we weer verder. Iedereen wilde eerst nog even tanken. Dat viel nog niet mee: er werd geen enkele bankpas geaccepteerd door de onbemande pompen: Rabocard, VISA, Mastercard, nix accepteerde die Franzósicher Tankstelle. Goed, Harry wilde weer in zijn FRP stappen en doet de verkeerde kant deur open ….geen stuur……….zijn gezicht…….onbetaalbaar!!!!!!!!!!!!
Uiteindelijk via de StomStom een bemande pomp gevonden en we zouden om 10.00 uur vertrekken naar een chateau maar zoals gewoonlijk: het werd 11.00 uur. Nu was ik in de veronderstelling dat een chateau een wijngaard was waar je wijn kan proeven of zo. Ik dacht nog da’s wel vroeg zeg om al aan de wijn te gaan?!!!!!!!!!! Boven op een erg winderige berg stond volgens een van de bestuursleden (een echte cultuurbarbaar, ik noem verder geen namen, hij is dacht ik penningmeester) een hoop oude stenen op elkaar gestapeld en dat noemen ze dan een kasteel!! Dat was een echte tegenvaller. Ik had me verheugd op een lekker wijntje, maar ja een château is dus een kasteel (weer wat geleerd). Het was er boven verschrikkelijk koud en winderig.
Door de sneeuw overal zag het er wel mooi uit! Er zijn ook daar prachtige foto’s gemaakt van de PUMA’S!!! Wel was er ook een “”point de vue””; vertaald is dit een prachtige plek om foto’s te schieten van de omgeving! Hier moest Wiel wel erg nodig van plassen en pinkeltje was bijna weg………Martin heeft er volgens mij nog een foto van gemaakt!!
In het kasteel zelf (CHATEAU) was een echte stoppenkast aanwezig, kliklaminaat en lichtschakelaars etc. en dat allemaal in 1493!!! Een zeer modern toilet en een gigantisch groot bed. Bij het kasteel nog diverse foto’s geschoten.
Na het kasteelbezoekje zijn we naar een restaurantje bij een camping geweest. Daar hebben we een 4 gangen diner genuttigd, dat ik persoonlijk erg lekker vond en dat voor maar 20 euro!!
Ook was er een kleine Françaises, die ook erg hard kon rijden met de Puma en tijdens de toertocht steeds bijna in de kofferbak van Remco zat! Deze meid was de hele dag aan het filmen en kreeg van ons de bijnaam: mademoiselle”” YOUTUBE””.
Na het etentje zijn we dan een ingekorte tourtocht gaan rijden met echt erg leuke chicanes, mooie afdalingen etc. Dit was volop genieten. Ik probeerde af en toe nog een biertje weg te tikken, dat viel niet mee kan ik je zeggen met de rijstijl van ene Harry! Als ik een slokje wilde nemen, gaf hij gas je raad het al…….alles door de neus weer naar buiten…….. En bedankt..
Na een tussenstop, er werd iemand van de Franse Pumadrivers ziek en moest zich zien te redden in een weiland i.p.v. op een toilet, hebben we onze weg vervolgd naar het nieuwe hotel. Daarna reden ze allemaal naar de Mac Donald’s. Daar had Rachel niet zo zin in en wij besloten om een pizzeria te zoeken en met zijn allen pizza te gaan eten. Eindelijk hadden we een pizzeria gevonden, mochten we niet meer naar binnen. Toen maar naar de overkant naar de PIZZAHUT! Maar ja, die mochten we niet daarbinnen opeten en dus stonden we midden in de grote stad, op straat pizza te eten en wij waanden ons als een echte clochard.
Het bowlen hebben we gelaten voor wat het was en zijn weer naar het hotel teruggekeerd. Gelukkig had Wiel een goede berekening gemaakt over hoeveel halve liters bier we in moesten kopen om de Paasdagen door te komen.
Een treetje of 4 geloof ik????????? De Franse Pumadrivers vroegen zich af of onze Puma’s op bier liepen????????
In het hotel nog even wat biertjes genuttigd en lekker slap geouwe…….. En toen lekker slapen. Plan gemaakt om maandagochtend om 9.00 uur te vertrekken omdat Remco de boot naar Texel ook nog moest kunnen halen!!
Maandag 24 maart: Na een kort nachtje slapen zijn we opgestaan om rond half tien de terugreis te aanvaarden naar Pays Bays of zoiets. Ons vertrek bij het hotel was ook hilarisch, met Harry en StomStom voorop…..Paresh zegt, we moeten rechts…. Harry/StomStom gaat links…..links…. rechts…… rechts…… rechts….he een Etap hotel………en we waren weer terug bij het hotel…… goed zal nu wel goed zijn…. bijna 3 keer de zelfde rotonde rond gereden…. Remco op de rem…””wat is ie eigenlijk aan het doen??”” Tja, StomStom wist de weg niet….Remco voorop gaan rijden en toch nog thuis gekomen……
De terugreis hebben we via de Payage gedaan (tolwegen) en dat verliep voorspoedig. Onderweg nog even gestopt om wat te eten in Luxemburg. Paresh uiteraard een soepje. Na het eten vast afscheid genomen van elkaar. Het zag er naar uit dat we rond half drie thuis zouden zijn MAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRRR..in België ineens een complete sneeuwstorm meegemaakt en een behoorlijke vertraging opgelopen. Harry noemde dit behoorlijke billenknijpmomentjes. Harry had al visioenen van deuken in zijn FRP. Gelukkig is hem dat bespaard gebleven. Wel was er een domme BMW rijder die zijn auto tegen de vangrail had geparkeerd (zie filmpje) en toen kwam de DEPANNAGE!!
Vrachtwagens konden niet meer omhoog, campers stonden vast etc. Het was een hels avontuur, maar uiteindelijk om 18.00 uur aangekomen in Maasbracht en aldaar nog heerlijk gegeten en toen rond 20.00 uur met mijn eigen Pumaatje weer richting huis gereden………onderweg veel sneeuw gezien nog en heb besloten om over Hillegom naar huis te rijden om mijn 4 vrouwen nog even te kunnen zien….toch een beetje gemist!
Zo dit was het dan wel. Ongetwijfeld zal ik nog wat details vergeten zijn.
Paresh, Rachel,Remco, Martin, Wiel en Harry hartstikke bedankt voor het fantastische weekend. Ik heb volop genoten en soms kramp in de kaken gehad van het lachen. Het was de moeite waard en een mooi avontuur!! Erg leuk om een ieder ook zo beter te leren kennen!
PS: Volgend jaar weer??? Of toch maar Italië…………..hahaha!
VIVE LA FRANCE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Groetjes, Jandrea
