Ford Fair, Circuit Silverstone 4 – 6 augustus

fordfair103

Verslag van PumaMartin:

Ford Fair Silverstone, GB.
Zaterdag 4 augustus t/m maandag 6 augustus.

Zaterdagmorgen om 3.30 uur liep de wekker af… tijd om op te staan…..Nog wat spullen ingepakt en Wiel en Roel opgepikt. Tegen 4.30 vertrokken naar Calais (Fr). Daar zouden we Paresh en Marc en Kristof en Julie treffen. En dan samen de overtocht met de Euro Star maken.
Het was vroeg en nog donker. Lekker ontspannen door België naar Calais, waar we om 9.20 uur de trein hadden naar Folkstone in Engeland.
Onderweg, voorbij Gent, gestopt om even een broodje te eten en een kopje koffie te drinken. Paresh was om 2.30 vanuit Krommenie vertrokken om Marc in Etten-Leur op te pikken en van daaruit ook naar Calais te rijden. We waren nog maar net gestopt of Paresh belde…. waar hij nu precies naartoe moest… Hij zat op de N31 richting Zeebrugge……””O, ik zie het al…..Ferry’s, staat hier op een bord””.
Paresh…ferrys???? Zeebrugge??? We gaan toch met de trein vanuit Calais weet je nog…..Paniek paniek… waar moet ik naartoe…..
Paresh dus weer op de juiste weg geholpen, kaart van België erbij gepakt… fluitje van een cent.
Bleek overigens ook dat wij niet helemaal op de juiste weg zaten, maar wij gingen in ieder geval nog de juiste kant op. Wij zaten bij Kortrijk en zijn zo naar Calais toe gereden.
Ongeveer 10 kilometer voor Calais zagen we Paresh en Marc opeens voor ons rijden. Gezellig samen verder, totdat we in Calais waren. Wij netjes de borden Eurotunnel volgen en Paresh en Marc toch maar weer besloten om de borden……… Ferry’s te volgen…..
Goed.. uiteindelijk waren we dan toch compleet en zijn we met 3 Puma’s de Euro Star op gereden.
Een hele ervaring om in 35 minuten onder het Kanaal door te schieten en in Engeland te landen.

Daar begon ons Engels avontuur pas echt… LINKS rijden……vooral de rotondes…..
De reis door het Engelse land over de M20, M25 en M1 verliep vlotjes. Kristof schoot wel een keer de vluchtstrook op. Er kwam witte rook/damp uit zijn ventilatie roosters… geen probleem.. de airco.
Het links rijden is toch echt helemaal tegen onze natuur. Je moet rechts inhalen…. en niet eerst links en dan rechts kijken, maar net anders om. En ze hebben daar heel veel rotondes… links om hè.

Tegen 13.00 Engelse tijd, waren bij ons hotel, Travellodge in Towcester/Silverstone.
Regina en Hans waren er al. Zij waren al vanaf donderdag in Engeland. Zij waren bij Pumabuild geweest en hebben daar hun Puma goed laten verwennen. Ander uitlaatspruitstuk (4-2-1), sportcat, chiptuning, nokkenassen en ook meteen de distributie riem laten vervangen.

Gezellig samen een biertje gedronken, en lekker bij geklets. Regina had haar Puma helemaal klaar voor de show & shine op Ford Fair. Nou ja, niet helemaal….. Zelf ook nog even de puma ‘gekuisd’.
Na het inchecken zij we nog een kijkje gaan nemen ‘op’ Silverstone. Het beroemde circuit.

We hadden al enkele jaren het plan om naar Ford Fair/Silverstone te gaan, en nu stonden we er dan toch echt. Zaterdag was er de Bentley Trackday. Maar het was geen enkel probleem om overal een kijkje te nemen. Tot in de pitboksen toe. Prachtig om al die oude auto’s te zien staan en racen over het circuit.

We begonnen toch echt honger te krijgen en zijn dan ook opzoek gegaan naar een restaurant. In Silverstone Village bij ‘The White Horse”” hebben we buiten ‘lekker’ gegeten.
De Engelsen zijn echte auto gekken, maar koken kunnen ze dus echt niet. En een biertje tappen…….sorry, ‘A Pint’………. Een vaas tot aan de rand gevuld met bier zonder schuim. Je krijgt zo natuurlijk wel meer bier voor je geld.
Het eten was dan wel niet zo top, maar daarvoor wel zo gezellig in ’the beer garden’.
Terug naar ’the Travellodge’. Deze hotels hebben geen hotel bar of wat dan ook. Dus gezellig op de parkeerplaats bij onze Puma’s. Stoeltjes uitgeklapt, biertje erbij, foto’s van de dag op de laptop gezet en bekeken. Het is nog redelijk laat geworden, gezellig.
In de loop van de avond waren er ook nog verschillende leden van Pumapeople aangekomen. Daar natuurlijk ook nog even mee gesproken, hun Puma’s bekeken. Nice!

Tijd om slapen te gaan, zondagmorgen om 7.30 moesten we opstaan. We wilden vroeg op Ford Fair zijn om de zoveel mogelijk van ’the biggest and best Ford meeting in Europe’ te genieten.
Wiel ,Roel en ik deelden de kamer en Wiel, die snurkt normaal echt nooit.
Ik belandde dus weer in de Puma om toch nog een beetje te kunnen slapen. Nu heb ik de bijrijdersstoel als bed uitgekozen. En ik moet zeggen, zelfs in mijn sportstoelen kun je lekker slapen.

Zondag 5 augustus, op naar Ford Fair, op naar Silverstone.
Al vanaf 6 uur brulde de ene na de ander Ford (club) langs ons hotel richting Silverstone. Pumadrivers was er dit jaar dus ook met maar liefst 4 Puma’s bij. Regina en Hans moesten (via een andere ingang) naar de show & shine en wij naar de Pumadrivers clubstand op de paddock van circuit Silverstone. We hadden een mooi plaatsje op de paddock dus. Partytent opgezet. Puma’s er netjes voor. Clubspandoek en Pumavlag opgehangen, stoeltjes en tafeltje in de tent. Top.

Omdat we de kaartje voor de tracksession niet gekregen hadden, dit maar als eerste proberen te regelen. Met hulp van Hans is dat uiteindelijk gelukt. Regina had 1 sessie, maar kon helaas niet weg uit de show & shine. Kristof vond het heel vervelend om voor Regina in te vallen.
Voordat we circuit Silverstone op mochten kregen we een heuse briefing. Wat allemaal mocht en vooral moest. Helm, lange broek, shirt met lange mouwen, sleepoog gemonteerd, koplampen en achterlicht afgeplakt, alleen links inhalen, ramen dicht. Maar goed het zijn de regels, mag de pret niet drukken.
Jammer was wel dat er geen passagier mee mocht rijden en je niet mocht filmen op het circuit.

Het zou een heel mooie dag worden, perfect weer. Heel veel mooie en aparte Fordjes. De foto’s zeggen wat dat betreft veel meer dan dat ik dat hier kan omschrijven.
We zijn verschillende keren rondgelopen, maar het is onmogelijk om alles te zien, en helemaal om alle goed te kunnen bekijken. Van alle modellen zijn er wel een of meerdere ‘owners club’. Zelfs van de Galaxie, C-Max en S-Max.
Tijd voor onze eerste ’track session’. Kristof, Paresh en ik, met onze koplampen afgeplakt met Ford tape!! gingen rijden op circuit Silverstone…
We reden op het 3.6 km lange tourwagen circuit, waar ook de DTM op racet. Dus helaas niet op het 5.2 km lange F1 circuit. Uiteraard is een groot gedeelte, star/finish en het gedeelte achter de paddock gelijk aan het F1 circuit.
Het was een super ervaring om er eens te rijden, geen gele of rode vlaggen. We konden dus de hele tijd rijden, Een sessie duurde 15 minuten. En een ding weet ik nu ook weer, mijn Puma is, zeker in de bochten, sneller en beter dan een nieuwe Fiësta ST. Heerlijk.

Tussendoor natuurlijk ook een paar keer bij Regina en Hans gaan kijken. Jammer dat we toch een stuk bij elkaar vandaan zaten. Uiteraard ook langs de kraampjes geslenterd, maar ook hier vrijwel niks voor onze Puma te koop. Zelfs niet bij Pumabuild en Pumaspeed. Ik had daar toch wel wat leuke kleine Puma dingen verwacht. Er waren ook nog 3 leden van Puma Team Europe. Zij hadden hun kaarten via Pumapeople besteld en stonden daarom samen met hun in een clubstand.
Pumapeople was met ongeveer 30 puma’s aanwezig. Dit was het grootste aantal Puma’s dat zij ooit op Ford Fair bij elkaar heeft gehad. Opvallend vond ik de hoeveelheid verschillende kleuren Puma’s bij PumaPeople/PTE.

Daarna was het tijd voor onze 2de tracksession. Paresh en ik hoefden in ieder gevalniet weer naar de briefing.
Deze sessie was toch wel een teleurstelling. Een of andere mongool in een Sierra dacht dat die Hamelton zelf was.. dus niet. In de 2de ronde vloog die er rechts voorbij…recht de grindbak in…..Rode vlag.
Dit betekende van het gas, niet inhalen en uiteindelijk stonden we stil daar waar ze hem weer op de baan trokken. 2 rondes later stond meneer weer naast de baan en nu op een echt gevaarlijk punt. Rode vlag…… van het gas, niet meer inhalen… weer stil staan ….einde sessie. En bedankt.
Was jammer maar niks aan te doen.

We zijn daarna de meeting weer op gegaan en geprobeerd om daar heen te lopen waar we nog niet geweest waren, natuurlijk weer even bij Regina langs geweest. Ze zat daar toch wel een beetje zielig vonden we.
Om 4 uur was de prijsuitreiking van de show & shine, maar helaas Regina’s mooie Puma was niet in de prijzen gevallen. Om daar in de prijzen te vallen, moet je auto er echt showy uitzien. Zelfs de onderkant moet glimmen en blinken alsof die net van de band gelopen is.

Kristof en Julie waren ondertussen al richting London vertrokken, zij bleven daar nog 2 dagen. Hans en Regina zijn nog even naar de clubstand gekomen, voordat ook zij naar huis vertrokken.
Wij zijn nog een uurtje blijven zitten, ondertussen was het terrein bijna helemaal leeg. Op weg terug naar het hotel in een pub iets gegeten. Was al beter, maar wat wil je verwachten van een establishment dat 8 day’s a week open is.
’s Avonds weer lekker gezellig buiten bij de Puma’s gezeten. De weergod moet ook een Puma hebben, kan niet anders.
Wiel hield het deze nacht lekker stil, dus niet in de Puma geslapen. Maar ik heb het al eerder gezegd, snurken doet ie nooit!

Maandagmorgen even na acht uur zijn we vertrokken richting Eurotunnel.
Het eerste gedeelte verliep prima. Wij reden rustig achter Paresh aan. Hij had z’n navigatie ingesteld dus …… totdat we bij de tolbrug over de Thames kwamen. Paresh stoof, meteen na het passeren van de slagboom weg, geen Paresh meer te zien. Ook nog wegwerkzaamheden… maar geen nood. Op de borden stond Channel tnl al aangegeven.
Wij dat bord gevolgd… zien we Paresh opeens links beneden ergens rijden. Navigatie gaf dat aan. Ok, wij volgen de borden wel, komen we ergens wel weer bij elkaar en anders tot bij de trein.
Maar onze terugreis werd toch iets gecompliceerder… eerst vol in de file op de M25, geen borden Channel tnl meer……zeker 30 mijl door moeten rijden voordat we weer terug de juiste richting uit konden. Dit met dank aan een Engelse ‘postman’. Bij de trein aangekomen (Paresh en Marc waren al in Frankrijk) bleek mijn creditcard niet geaccepteerd te worden. Ik was zo handig geweest om het retourticket weg te gooien. Uiteindelijk konden we dan toch naar de trein. Ze hadden mijn gegevens handmatig opgevraagd. Zo eindelijk de trein op … helaas bijna 30 minuten in de trein moeten wachten ivm ’technical problems’….. wat zou ons nog meer te wachten staan..
Murhpy’s law was vol in werking. Door het verrijden en de vertraging bij de trein kwamen we rond 17.00 uur bij de ring Brussel…. en YES file van Brussel tot achter Leuven. Opeens kwam er ook bij mij witte rook/damp uit de middelste ventilatie roosters. Net als op de heenweg bij Kristof. Dus gewoon doorrijden, het stonk niet en was weer heel snel afgelopen… Dus toch een nieuwe paus.
Na Leuven kregen we nog een flinke regen en onweersbui over ons heen, maar voor de rest verliep de thuisreis vlekkeloos.
Om 20.00 waren we dan eindelijk thuis, ruim 2 uur later.
Maar gelukkig waren we ‘save and sound’ weer thuis. Niemand is ziek of gewond geraakt, we hebben geen pech of problemen met de Puma gehad, alleen ruim 2 uur later thuis.
Heeft onze ‘roadtrip to England’ alleen maar onvergetelijker gemaakt.

FordFair, Silverstone 5 augustus 2007, was echt een super Pumadrivers weekend om nooit te vergeten. Ongelofelijk hoeveel en welke Fordjes daar bij elkaar komen.
We hebben veel plezier gehad en veel gelachen.
Ford Fair zeker de moeite meer dan waard.

Pumamartin