Korte video na ons vertrek vanuit Stirling naar Inverness
Van Inverness to Dunrobin Castle
Langs de Noordzee kust naar John O’Groats
Schitterende video vanuit ‘die ST’ van de beklimming van de Beahlach Na Bà
en nog een mooi filmpje van Martin ook van de Beahlach Na Bà
Pumadrivers Highlandstour 2018
Zaterdag 2 juni verzamelden we met 16 personen, 8 Puma’s en een Focus ST in de haven van IJmuiden.
2 Puma’s en een Focus ST uit Nederland, 1 Puma uit Hongarije en 5 Puma’s uit Duitsland.
We waren met 6 Pumadrivers club leden (+3 aanhang) met 4 Puma’s en die ST dus
Iedereen was netjes op tijd en nadat we bijgekletst hadden en iedereen voorzien was van de Highlandstour- en de “KEEP LEFT” sticker, zijn we gaan inchecken en boarden, zoals dat officieel heet.
We zijn dus in de rij gaan staan om aan boord van de veerboot te gaan die ons naar Newcastle bracht.
De King Seaways bracht ons in 17 uur van IJmuiden (vertrek om 17.00 uur) naar Newcastle in Engeland waar we zondagmorgen om 9.00 uur de haven inliepen.
Aan boord hadden we 4 hutten voor 4 personen, zaterdagavond hebben we lekker gegeten en nog een leuke avond aan boord gehad. Na een wisselende nachtrust eerst ontbijt voordat we rond 11.00 uur aan land gingen.
We hebben overigens nog een aantal dolfijnen tijdens de overtocht gezien en een hele mooie zonsondergang.
Zondag 3 juni Newcastle – Stirling (254 km/ 159 miles)
Nadat iedereen van boord en door de grenscontrole was zijn we naar Stirling in Schotland gereden.
KEEP LEFT !!! dus…..
Onderweg getankt en wat inkopen gedaan, volgens mij waren we rond 15.00 uur op de camping.
We hadden onderweg al wat (mot)regen gehad en op de camping in Stirling helaas ook.
Het zouden gelukkig wel de laatste druppels tijdens onze hele roadtip zijn.
Tentjes opgezet, Partytenten ivm de (mot)regen ook en de schitterende “Puma Scotland tour 2018′ banner prominent opgehangen. Op de banner het zelfde schitterende logo als op onze t-shirts, en dat logo zat ook nog op een campingtafeltje. Echt mooi gemaakt.
Voordat we met de hele groep zijn gaan eten, sloten nog twee Engelse Puma drivers aan waarvan een met een FRP. We waren nu dus al met 10 Puma’s uit 4 verschillende landen en die ST natuurlijk.
Lekker gegeten in the Pub, op de terugweg naar de camping nog langs het Wallace Monument (die van ‘Bravehaert’) geweest en het niet te laat gemaakt op de camping.
Maandag 4 juni, Stirling – Inverness (293 km/183 miles)
De Highlandstour is nu dus echt begonnen, hoewel we natuurlijk al 2 mooie dagen achter ons hadden.
Na het ontbijt zijn we, iets te laat moet ik eerlijk zeggen, uit Stirling vertrokken.
Meteen zaten we in ‘the Highlands’. Het allereerste stuk was al meteen prachtig en dat ondanks de mist.
Puma’s in the mist, dat natuurlijk wel, en die ST in the mist natuurlijk ook.
Onderweg inkopen gedaan voor de picknick, die we op een geweldige plek hadden langs een heerlijk rijders weg…
die liep helaas dood dus moesten we voor een groot deel terug rijden om weer op de route te komen ….
Was overigens niet echt heel erg.
Verder hebben we tussenstops gemaakt in Blair Atholl langs een rivier onder een mooie oude brug, bij de Dalwhinnie Distillery, (voor de Wiskey liefhebbers) en bij het schitterende Loch Lochy.
Dit Loch zagen wij allemaal aan voor Loch Ness.
Uiteraard noch heel even langs Loch Ness gestopt maar Nessie dus niet gezien…. Jammer
Daarna doorgereden naar onze camping in Inverness, de hoofdstad van de Highlands overigens.
Tentjes weer opgebouwd, biertje en iets eten.
Eerste adres was toch iets ‘te chique’ voor ons dus door naar een echte Schotse Pub waar we heerlijk gegeten hebben. Daar sloten weer 2 Schotse Puma drivers aan, één van hen heeft de resterende dagen met ons mee getoerd.
De andere heeft de avond gezellig met ons doorgebracht en in haar Puma overnacht en na het ontbijt weer afscheid van ons genomen.
Dus nu Puma’s uit vijf landen, Nederland, Duitsland, Hongarije, Engeland en Schotland… oja en die ST uit NL.
Dinsdag 5 juni, Inverness – Durnes (339 km/212 miles)
Na een eenvoudig maar heerlijk ontbijtje met zelf gemaakt koffie (Senseo hahaha) zijn we vanuit Inverness richting het meest noordelijk punt van Groot-Brittannië vertrokken.
Onze eerste tussenstop was bij het prachtige Dunrobin Castle. Dit Castle ligt pal aan de Noordzee kust met een geweldig mooie tuin waar enkele van ons zelfs nog een roofvogel show gezien hebben.
Onze route ging verder langs de prachtige oostkust van de Highlands tot het meest noordelijk punt van Great-Britten, John O’Groats (Johan de Groot). Deze kustweg is echt prachtig, rechts de Noordzee (meestal) en links de ruige, mooie, uitgestrekte Highlands met af en toe een dorpje in ‘the middle of nowhere’.
Bij John O’Groats staat een ‘paal’ die het officiële noordelijkste punt markeert.
‘Iedereen’ weet dat dit het meest noordelijke punt is…. Dus niet
Dit ligt vlakbij en heet Dunnet Head.
Uiteraard hebben we wel een foto bij die ‘paal van Johan de Groot’ gemaakt en zijn toen naar Dunnet Head gereden. Daar staat een vuurtoren met huis en voor de rest… alleen prachtige vergezichten.
Maar het meest spectaculaire waren de rotsen en kliffen met broedende zeevogels, papegaaiduikers en schapen op de eindeloos lijkende grasvlakte boven op de rotsen. Echt een onvoorstelbaar mooie plek.
De foto’s zeggen meer dan woorden maar er zelf staan is nog indrukwekkender.
Door naar onze campingsite in Durness aan de Atlantische kust. We hebben nog een tussenstop gemaakt met weer een fenomenaal uitzicht over deze ruige kust en wat een mooie rijdersweg.
Je moest wel blijven opletten op de vele gaten in de weg, zoals bijna de hele toer overigens.
Dus ze allemaal ontwijken is niemand van ons gelukt, geen dag……
In Durness zijn we op de meest spectaculaire camping aangekomen van de hele trip, gelegen boven op een 30 meter hoge klif aan de Atlantische oceaan. De wind had hier vrij spel, vrijwel alle bomen zijn vroeger allemaal gerooid voor de scheeps- en huizenbouw, en natuurlijk als brandstof voor de kachels in dit ruige klimaat.
We hebben onze Puma’s (en die ST natuurlijk ook) als windscherm voor onze tentjes gezet.
In de Pub/restaurant op de camping hebben we weer heerlijk gegeten bij een lekkere Pint beer.
Weet je wel zo een die tot aan de rand toe gevuld is met bier, schuim hebben daar alleen de golven niet het bier.
Na het eten zijn we nog naar de Smoo Caves geweest en de zonsondergang in het verre Schotland bekeken…
De zon ging onder, maar het word er in deze tijd van het jaar niet donker!!
Heel bijzonder dat het midden in nacht gewoon licht blijft, zoals het bij ons om tien uur of half elf ’s avonds is.
Woensdag 6 juni, Durness – Isle Of Skye (454 km/284 miles)
Vandaag de langste en misschien wel mooiste dag.
Vanuit Durness was de Kylesku Bridge onze eerste geplande tussen stop, lukte uiteindelijk niet iedereen.
We zijn eerst iets eerder gestopt en niet iedereen is meer bij de brug zelf gestopt.
Uiteraard moesten we er wel allemaal overheen rijden, merk je alleen niets van die mooie boog die de brug maakt.
Fijne wegen hier, maar het scheelde voor mij iig ook dat we gisteren mijn Puma iets hoger geschroefd hadden en de spoorverbreders er achter van af gehaald hadden.
Tot onze picknickplaats hadden we mooie vloeiende wegen waar het lekker rijden was, af en toe een camper inhalen kon makkelijk. Na onze picknick, heel wat mooie kilometers door deze overweldigende natuur.
De Highlands zijn echt helemaal anders dan bijvoorbeeld de Alpen.
Vandaag ook het hoogste punt van onze toer, de enige echte pas.
De Bealach Na Bá, Applecross Pas in het Engels.
We zijn hem eerst opgereden naar Applecross om er daar achter te komen dat we ook weer terug naar de top moesten, en via de haarspeldbochten weer naar beneden, naar het punt waar we gestart waren.
Grote voordeel is dat we van beide kanten hebben kunnen genieten van de schitterende uitzichten.
Heel bijzonder aan de pas is dat ie super smal is, net als veel wegen welke we vandaag gereden hebben. Tegemoet komend verkeer kan alleen via zogenaamde ‘passing places’ (uitwijk havens) passeren.
Na de afdaling, toen iedereen weer bij elkaar was, ging het naar het onze volgende camping op het Isle of Skye.
Een eenvoudige camping met vlak bij een goede Pub/restaurant waar we, nadat we onze tentjes weer opgebouwd hadden, zijn gaan eten.
Vervelende was hier dat zodra de zon weg was het er stikte van de midges (muggen) die zaten echt overal in en op. Daarom maar lekker in de pub gebleven. Ook hier werd het niet echt donker, maar de midges waren wel verdwenen toen we rond middernacht, of beter midderdag, terug naar onze tentjes gingen.
Donderdag 7 juni, Isle of Skye – Edinburgh (484 km/303 miles)
Tot we ’s morgens onze tenten uit kwamen…. Echt onvoorstelbaar hoeveel muggen.
Dus de boel zo snel mogelijk ingepakt, wie klaar was reed al weg, en naar het tankstation een aantal kilometers verderop gereden. De zon was er weer dus die beesten waren weer verdwenen.
Tanken en inkopen gedaan voor ontbijt en picknick.
Op de parkeerplaats bij het tankstation ontbeten, ging allemaal prima.
Onze laatste Highlands tour dag met als tussenstop Donan Castle, echt zo’n Schots/Engels kasteel.
Van daar uit ging het naar Fort William, onderweg zijn we Ben Nevis, de hoogste berg van Groot-Brittannië, gepasseerd.
Na Fort William hebben we nog één keer heerlijk gepicknickt op een mooie plaats lang het schitterende Loch Linnie.
Na de lunch reden we door Glencone, heerlijke rijders wegen door een gebied waar echt bijna niks en niemand is.
Op één plaats na, in de buurt van Dalness, de James Bond fans weten meteen dat hier de scene uit Skye Fall is opgenomen. Daar was het dus druk…. De enigste plaats waar veel mensen waren tijdens de hele trip.
De laatste stop hebben we in Luss gemaakt, een klein lieflijk dorpje aan de oevers van Loch Lomond.
Daar hebben we afscheid genomen van de twee Engelse Puma’s en zijn wij doorgereden naar onze laatste camping in Edinburg. Een mooie camping, waar we gezellig de dag hebben afgesloten.
Vrijdag 8 juni, Edingburg – Newcastle (177 km/110 miles)
De laatste keer de tentjes afbreken, boeltje inladen en terug naar de Ferry.
Een gedeelte van onze groep ging noch naar Edinburg Castle en het andere gedeelte ging via de kustweg naar Newcastle. Onderweg naar Newcastle kwamen we nog een echt schitterende kasteel ruïne tegen, echt zo een die je gezien moet hebben als in Schotland bent geweest.
Hebben wij mooi nog mee gepikt, en dat zonder de drukte van Edinburg Castle.
Om half vier was iedereen bij de boot en zijn we weer samen aan boord gegaan, nu stonden alle Puma’s op het zelfde dek (die ST stond op een ander dek), leuk om te zien.
Nadat iedereen zijn spullen voor de nacht in de hutten gebracht had, hebben we in ’the Sky Bar’ een lekker biertje gedronken op een goede afloop van onze Highlandstour.
Om zes uur konden we dineren en iedereen heeft op zijn of haar manier de avond en nacht aan boord doorgebracht.
Zaterdag 9 juni om 9.00 uur liepen we de haven van IJmuiden weer in en nog geen twee uurtjes later stonden we allemaal weer bij elkaar op onze verzamelplaats in de haven.
Daar hebben we afscheid genomen en iedereen is naar huis gereden met een kofferbak vol met mooie herinneringen aan deze onvergetelijke Highlands tour.
Iedereen en alle Puma’s (en ja die ST dus ook) zijn weer goed thuis gekomen, tijdens de tour is er links en recht wat gesleuteld aan de een of andere Puma. Maar zoals gezegd, ze zijn allemaal weer zonder echte problemen thuis gekomen.
En dan te bedenken dat onze North Coast 900miles/1440km uiteindelijk een NC 1250miles/2000 km is geworden en daar moet je de kilometers van thuis tot IJmuiden en weer terug nog bij tellen.
Tot een volgende grote Pumadrivers tour
Alba Gu Brath!
Scotland for ever in our heart
Pumamartin