Nieuw-Vennep. Het Witte Weekblad, pagina van de autoagenda, daar valt mij ’t woord ‘Puma’ op in 2 zinnen gevangen, ’n aankondiging van de Pumadrivers.nl. Kijk nou Wim, er bestaat een Puma club, echt wat voor jou! Wim aarzelt niet en duikt direct achter de computer om er achter te komen wat dit allemaal inhoudt. Ik hoor op mijn beurt enthousiaste kreten, met uiteindelijk: Daar word ik lid van, lijkt me erg leuk!! en print gelijk het aanmeldingsformulier uit en stuurt alles op. Vol spanning afwachten op de bevestiging, ’n paar dagen en Wim is Puma-lid. Kort daarop de aankondiging van de Vechtstreekroute op 26-10-2008.
Oke, lekker dichtbij, we plannen dit gewoon in, samen met onze Jack Russel, Scorpi, moet toch te doen zijn. Het reizen is ons niet vreemd.
Om 10.15 uur arriveren we als eerste op de P & R parkeerplaats te Muiden. Zijn we wel goed? Na tien minuten, 4 Puma’s, de eerste kennismaking, een warm onthaal zo’n welkom. Het voelt goed. Was ’t buiten ook maar zo warm. Het waait hard en ook de regen laat niet lang op zich wachten. Om 10.55 uur, iedereen is gearriveerd, 13 Puma’s totaal, de een nog mooier gepimpt dan de ander. We vertrekken, in colonne, met Jan, als leider voorop. Wij als tweede er achter aan, ’n vreemde ervaring voor ons om niet zelf te navigeren. Al gauw begin ik dan ook, “o, nu zullen we daar wel links, of daar rechts of dat dorpje nemen. Het lijkt aardig te kloppen, alhoewel – – – – Jan lijkt af en toe de weg kwijt te zijn, zodat we al luid toeterend, haaks op de weg of op een rotonde omkeren. Foutje, bedankt! Komt in de beste families voor en we rijden rustig door, in de wind, de regen, door een toch haha mooi gebied. Al rijdende probeert Nellie ook wat foto’s te schieten en aan ’t eind van de dag constateer ik dat het resultaat een aardige indruk geeft van de gereden Vechtroute, inclusief de eerste opsteker in Loenen a/d Vecht. De Happerij, sfeervol en ’n prima lunch, als verrassing: gratis consumptie van de club.
Dan weer verder langs een reeks buitenhuizen, siertuinen en parkbossen , de statussymbolen van de rijken van toen. Ook zien we kasteel Seijpestein en slot Zuilen. Fraai hoor, veel molens, ophaalbruggen en, theekoepeltjes, pittoreske dorpjes, alleen de mooie wolkenluchten ontbreken, de schilder Ruijsdael heeft in deze omgeving veel inspiratie opgedaan en geschilderd.
Halverwege, ‘Het Oude Rechhuys’, we gaan stoppen voor thee, koffie, iets fris, maar, er is geen parkeerplaats meer. Noodgedwongen dan maar bij de kerk, waar toch uitdrukkelijk ’n bord staat, alleen voor kerkelijk bezoek. Oke, we slaan een kruis en alle Puma’s staan echt keurig bij de kerk. Niets mis mee. Na enige tijd, Jan weer voorop, stukje rechtdoor, rotonde 2x pakken, stukje rechtdoor, rechtsaf industrieterrein in ’t rond, over de grote weg, langs de Vecht, mooi, en de forten niet te vergeten, om uiteindelijk in Loosdrecht uit te komen, langs de villa’s van onze B.N-ers. Wat een smalle wegen daar!!
Het diner: Robberse Eiland in Oud-Loosdrecht, de gedekte tafel staat klaar. Binnen is het warm. Buiten regent het nog steeds, ’n terrasje pakken aan de plas is er dus niet bij. Jammer, het uitzicht is mooi. Volgende keer beter. Iedereen wordt voorzien van een drankje, mede geserveerd door een geestelijk gehandicapte mijnheer en er valt wel eens iets van z’n blad. Een beetje hilarisch, maar wat leuk, goed project, om deze mensen zo mee in de maatschappij te laten functioneren. Jammer dat onze gerechten veel tijd nodig hadden om op tafel te verschijnen, maar na een uur hadden we toch allemaal wat. En als katjes muizen, mauwen ze niet.
Voldaan zijn we opgestapt, gedag gezegd, ingestapt in ons Pumaatje en al rijdende, de dag, de Puma leden, alle indrukken nog eens de revue laten passeren. Goed we zijn dan wel iets ouder dan iedereen die er bij waren, 64 en 62 jaar, maar dat is voor ons geen bezwaar.
We hebben genoten. We waren lekker moe om 20.05 uur weer thuis, en zijn flink onderuit gezakt op de bank, met ’n borreltje. We kijken uit naar een volgende tour. De volgende ontmoeting met de leden zal dan als ’n herkenning zijn, hoi, hoe is ’t? goed enz enz.
Ja hoor, we gaan gewoon weer mee, tot spoedig ziens!
Hartelijke groeten,
(Wimpie) Wim & Nellie
