De Ford Racing Puma

De Ford Racing Puma

Werd gepresenteerd tijdens de Autosalon van Genève 1999, onder de naam ST 160.
Waarschijnlijk is het feit dat de motor uiteindelijk geen 160 pk maar ‘slechts’ 155 pk had, de rede waarom op het badge niet ST 160 staat maar Ford Racing Puma.

frps

Er zouden 1000 Racing Puma’s gemaakt worden; 500 voor de Engelse markt en 500 voor de Duitse markt.
Zoals jullie op de foto’s van de originele Ford Product Letter kunnen zien, werd er zelfs nog de optie open gehouden voor een extra productie, na de eerste 1000 binnen 12 maanden, van 520 stuks 
20 stuks per week over 26 weken (een half jaar) 

                                        

We weten dat het ‘iets’ anders is gelopen.
De laatste  500 voor de Duitse markt werden uiteindelijk geannuleerd omdat Audi net de TT gelanceerd had en Ford Duitsland dacht de FRP niet te kunnen verkopen. De FRP was duur in vergelijking met de TT.
Of dit de juiste beslissing van Ford is geweest valt te betwijfelen.
Als de FRP destijds in Nederland geleverd zou zijn geweest dan had ie een prijskaartje van   +/- 70.000 Guldens, ongeveer € 31.500 gehad. En dat in 2000 !! Prijs stond toen in Autoweek
Van de 500 FRP’s voor de Engelse markt werden slechts minder dan helft direct aan consumenten verkocht. De overige gingen naar dealers en werden voor commerciële doeleinden gebruikt.
Vooral door, ook daar, de hoge nieuwprijs van £23,000 !! En de concurrentie van o.a. de Subaru Impreza, welke 2000 Pond goedkoper was.

Hier vind je heel veel informatie over de FRP   Ford Racing Puma site en De Racing Puma Owners Club UK

FRP nr. 1

 Dit schreef Autovisie er destijds over;

Informatie over de Ford Racing Puma
(bron: Autovisie)

Ford laat 1000 exemplaren van de Puma ombouwen tot 155 pk Racing Puma’s. In San Francisco voelden we hem aan de tand en dachten terug aan de spectaculairste achtervolgingsscene die ooit op het witte doek is geweest. In diezelfde stad opgenomen, met Steve McQueen aan het stuur van een andere Ford, de Mustang.
De soundtrack van Lalo Schriffin (van de film Bullit) speelt op de achtergrond, veel sax, drums en strakke gitaarmuziek terwijl ik de Ford Racing Puma door de klimmende en dalende straten van San Francisco gids, tussen kabeltrams door die op weg naar de sterren lijken te zijn. Zo steil zijn de wegen dat ik bergopwaarts alleen maar de blauwe hemel boven de Pacific zie en het gevoel heb dat ik onmiddelijk naar de achterbank tuimel zodra ik mijn grip op het stuurwiel ook maar een tikje verslap.
Tijdens de afdalingen heb je echt je riemen nodig om te voorkomen dat je tegen het met alcantara beklede stuurwiel aanvalt. Het is echt alsof je in een pretpark rijdt, een soort achtbaan voor auto’s die van de ene heuvel naar de andere gaat, heel de kust van San Francisco langs, onder een reusachtige spinneweb van telefoondraden door.
In dezelfde straten speelde zich de beroemdste achtervolging af die ooit op film is opgenomen. Negen minuten en twaalf seconden van (banden-) rokende en (vering-) krakende aktie met een gemene zwarte Dodge Charger en een morsige groene ’67 Mustang (400 pk) in de hoofdrol.

          12118666_1639349589616187_4438590728056420261_n

Hoewel de Racing Puma maar de helft van het aantal cilinders en slechts een derde van het vermogen van de Mustang heeft, zou het toch een kolfje naar McQeens hand zijn geweest. De opgevoerde 1.7 liter motor klimt met graagte naar 7000 toeren en als je met het gas speelt, komt er een kerngezonde grom uit de uitlaat, die nog Italiaanser klinkt dan een Alfa Romeo.

De motor is ontwikkeld door een team dat wordt geleid door Philip Dunabin, een rally ingenieur, die blok en kop onveranderd heeft gelaten, maar er een nieuwe nokkenassen en een nieuw in- en uitlaatspruitstuk in-/opgeschroefd heeft. Samen met een ander type katalysator zorgt ervoor dat er 155 pk (bij 7000 min) aan vermogen en 162 Nm (bij 7000 min) aan koppel uitkomt.
Dat alles gaat naar de voorwielen via een gemodificeerde Puma vijfbak die nog even wat scherper en strakker aanvoelt dan de standaard transmissie.

racing_puma1

Je zou naar aanleiding van de cijfers kunnen denken dat de Racing Puma een temperamentvol machientje is dat het van hoge toeren moet hebben. Maar hij is juist het tegenovergestelde, hij is in staat in de hoogste versnelling rustig door de stad te ‘slenteren’; en trekt vanaf 2000 toeren zonder stotteren of enige andere vorm van protest op.
Snel is hij zeker. Hij heeft een top van 203 km/h en speert in minder dan acht seconden van 0 naar 60 miles per hour, wat neerkomt op 96 km/h. En hij had nog veel sneller kunnen zijn als Ford geluisterd had naar een aantal autojournalisten die er een tweeliter motor met 170 pk in wilden hebben. “Dit is niet zo’n door en door pk-gerichte auto als de Cosworth en onze RS-modellen waren”, legt Brenda Lyne uit, bij Ford verantwoordelijk voor de Puma. “Het DNA van Ford is veranderd. We richten ons nu meer op harmonie, op een mooie uitgebalanceerde dynamiek, dan op pk’s die verslagen moeten worden”.
Als je een beetje tussen de regels van Lynes uitspraken doorleest, merk je dat de Puma door Ford eigenlijk bedoeld is om een politiek zo correct mogelijke sportcoupe te zijn die, ondanks een groei in vermogen zo’n 25%, toch slechts 10% minder zuinig is en (volgens Ford) een gemiddeld verbruik van 1 op 12,3 kan halen.

De Racing Puma levert een van de allerbeste compromissen tussen comfort en wegligging en heeft een partij grip die je in weinig auto’s tegenkomt, laat staan die gebaseerd zijn op de bodemsectie van een Fiesta.
Dikke 17-inch wielen met 215/40 banden vullen de wielkuipen, die door de plaatwerkers van Tickford een flink stuk ruimer zijn gemaakt. Tickford is overigens het bedrijf dat in opdracht van Ford de Racing Puma’s (ver)bouwt en zodanig met anabole steroiden injecteert dat hij er valser uitziet dan de roofkat waarnaar hij vernoemd is.
In Californie kwam ik een aantal mensen tegen die dachten dat het een Bee Emm Double U was.

Ondanks zijn prestatiegerichte opvoeding, sportieve vering en demping en zijn vette banden, is de Racing Puma zo aanhalig als een jong katje en liet zich gemakkelijk over de Bullit-route gidsen tussen het drukke verkeer en de tram door. Stiekeme, korte sprintjes gaven me een idee hoe dat dertig jaar geleden geweest moet zijn, toen de film werd opgenomen. Ik kom diverse fikse knippen in het asfalt tegen waar velen, dwazer dan ik, flinke jumps hebben gemaakt en hun carterpan aan diggelen gestoten hebben. De verleiding daartoe is groot, af en toe lijkt het wel alsof je skihellingen op en afrijdt.

racing_puma3

De Puma voelt zich goed thuis op de Highways van Californie. Minstens zo goed als in de stad, waar alleen de doffe stappen van de brede banden op de naden in het wegdek aan de sportieve afstamming van deze Ford herinneren.
Uiteindelijk bracht de route ons op de Thunderhill Park Raceway en daar bleek dat dat ‘Racing’ echt niet alleen maar een sticker is die de marketing jongens van Ford afgedwongen hebben. Het is een auto waarmee je laat en hard kunt remmen en die zich heel mooi op het gas laat balanceren. Je kunt er dingen mee uithalen die op geen enkele openbare weg zijn aan te bevelen en ik ben er zeker van dat de capaciteiten van de Puma die van de gemiddelde rijder ver overtreffen. Kopers kunnen eventueel een beperkte slipdifferentieel bestellen, waardoor je wat raffinement inlevert, maar het vermogen nog effectiever op straat krijgt.
Helaas, de Racing Puma komt niet naar Nederland. Hij wordt zelfs alleen maar met rechts stuur voor de Britse markt gebouwd. Voor diegene die desondanks het naadje van de kous willen weten, de transformatie tot Racing versie voegt 8.000 Pounds aan het tarief voor een standaard Puma toe, wat het totaal op 22.750 Pounds brengt. Voor Nederland zou dat een prijs tussen de 55 en 60 mille betekenen. Voor al dat (vele) geld krijg je niet alleen alles wat we tot nog toe in dit stuk genoemd hebben, maar ook grotere remmen (schijven rondom) met vier zuigers per klauw, nieuwe aerodynamische hulpstukken voor neus en kont en een sportiever interieur met Sparco stoelen, stuurwiel en de portieren bekleed met alcantara.

racing_puma2

 

Top Gear Ford Racing Puma Test