Oke, ik beken.
Als pumadriver heb ik ‘iets’ met de provincie Noord-Brabant.
Mijn allereerste pumadrivers meeting was in Sint-Anthonis ,in het oosten van Brabant.
Mijn eerste toertocht later dat jaar voerde deels door het zuidelijke deel van Brabant.
De eerste en enige bokaal die ik won was in Vuren (weliswaar in Gelderland, maar het grenst aan Brabant).
Afgelopen jaar voerde de tocht ons rondom Den Bosch en Tilburg, in het midden van deze provincie.
Als bestuur vonden we het dit jaar ook weer eens tijd voor een Brabanttour.
Aangezien we bijna alle hoeken van deze provincie al eens gezien hadden, besloten we dit jaar eens een tocht in het westen te organiseren. Na wat zoeken op internet kwam de 7 heerlijkheden route tevoorschijn.
Een tocht die met een kleine aanpassing perfect voor de Pumadrivers zou zijn.
Als verzamelpunt besloten we te kiezen voor Restaurant de Cockpit in Bosschenhoofd.
Zoals de naam al doet vermoeden grenst dit restaurant aan het lokale vliegveld.
Met 3 puma’s (Martin, Sjoerd en Sjoerd) kwamen we rond 12u het terrein oprijden. Niet veel later kwam ook Marcel ter plaatse. Toen Sam na halfuurtje nog niet gearriveerd was, hebben we maar eens een belletje gepleegd.
Wat bleek, Sam was de meeting compleet vergeten. Ook uniek in de historie van de club, een lid dat een meeting vergeet. Gelukkig was hij zo sportief om toch nog te komen.
Terwijl wij ondertussen aan het wachten waren op Sam werd het steeds drukker in het restaurant.
Verkeersregelaars kwamen eraan, de fanfare stond in hun mooiste pakjes, en zelfs een cameraploeg was present. Nooit geweten dat een pumadrivers toertocht zo’n trekpleister bleek te zijn.
Niet wij maar de Goedheiligman bleek dit publiek aan te trekken. Uitgerekend vandaag zou hij met zijn pieten voet aan land zetten in Bosschenhoofd.
Terwijl in de meeste dorpen en steden sint per boot arriveert, kwam deze in Bosschenhoofd per Vliegtuig! Na een paar fly-by’s en halve loopings kon sint toch voet op Nederlandse bodem zetten.
Ook de pieten waren er uiteraard bij. Een enkeling zag behoorlijk groen. Of dit door de vliegbewegingen, of door de recente discussie in de media was bij ons helaas niet bekend.
Met een vertraging van 45min. Konden we eindelijk vertrekken.
3 puma’s konden nog net voor de stoet van Sinterklaas voorbij, de rest moest helaas even wachten.
Dit leverde wel een leuke optocht op. Een trits verkeersregelaars, De Fanfare, paard met Sinterklaas, Zwarte pieten, een hoop kinderen met ouders . En tenslotte 2 puma’s.
Nadat we compleet waren ging de pumacolonne in zuidelijke richting.
We waren nog geen 10kilometer ver of we kwamen in Schijf alweer de goedheiligman en zijn gevolg tegen.
Na Schijf duiken we de grens over en komen we ‘op het belgische’ in een hardloopwedstrijd terecht.
Zijn we van de fietsers verlost, krijgen we dit. Gelukkig duurde dit niet lang en na een paar kilometer komen we weer in Nederland terecht. Blijkbaar heeft de sint een FRP want ook in onder andere Nispen en Huijbergen lacht de goedheiligman ons reeds toe.
Na een lus door plaatsen als Wouwse plantage, Huijbergen, Ossendrecht en Hoogerheide naderen we Bergen op Zoom.
Hier is het hoog tijd voor een fotostop en een koffiepauze, met uitzicht op de Binnenschelde.
Jammer dat de mist ons parten speelde, want volgens mij is het met fijn weer hier heerlijk toeven.
Na een pauze gaan we weer op weg voor het 2e deel van deze tocht.
Deze voerde ons eerst nog over het industrieterrein van Bergen op Zoom.
Hier reden we oa langs de grootste sigarettenfabriek van Europa. Hier worden door 1500 medewerkers 18.000 (achttienduizend!!!) sigaretten per minuut!!! Gemaakt.
Maar aangezien we achter lagen op ons schema zijn we hier met rokende banden voorbij gereden.
Al snel daarna zaten we in de landelijke omgeving en konden we genieten van de mooie omgeving.
Via onder andere Steenbergen kwamen we terecht in Dinteloord.
Hier ligt dan weer de grootste suikerfabriek van Europa die ondanks de mist toch goed te zien was.
We vervolgde de weg langs het riviertje de Dintel waar enkele leuke sloepjes in het water lagen.
Terwijl het inmiddels al was gaan schemeren hadden we nog een stop ingepland in Oudenbosch.
Hier ligt een verkleinde replica van de bekende Sint Pieterskerk in Vaticaanstad. Zou natuurlijk een mooie fotostop zijn. Maar helaas, uitgerekend op dit punt was een wegafsluiting. Tsja ook dat is traditie bij een toertocht.
Het eindpunt was letterlijk in het zicht toen Sam met pech langs de kant kwam te staan. Een ophangrubbertje van de uitlaat had de geest gegeven. Met behulp van wat Tyraps kon Sam zijn weg toch nog veilig vervolgen. Het afsluitende etentje was heerlijk, en na deze drukke dag kwam dat ook goed van pas.
groeten Sjoerd 102
