Zondag 23 November was het alweer de derde keer dat we in Lochristi zijn geweest. Voor de derde keer had Herman (PST 160) een Pumadriversactiviteit georganiseerd. Hij had ons iets speciaals beloofd… iets dat wij als club nog niet eerder gedaan hadden… een co-piloot was de enige voorwaarde….. en noodzaak!
Afspraak om 10.00 in Oost Vlaanderen…… dus het was voor (bijna) iedereen vroeg uit de veren.
Het was koud en nog donker. Er lag sneeuw en het had gevroren. Heerlijk weer om lekker op een zondagmorgen, te gaan Pumadriveren… toch?
De colonne zuid bestond deze keer uit 3 Puma’s, Pascal en Daniëlle (uit Den Haag haha) Geert en Dorien (haakten aan bij de grensovergang) en ondergetekende met koi-piloot Wiel..
Onderweg nog een kamikaze merel tegengekomen…. vol in de gril om vervolgens een bebloed spoor over mijn voorruit te trekken…
Uiteindelijk waren er om 10.00 uur 10 Puma’s bij de Ford Garage in Lochristi.
Herman had, net als de vorige keren, de koffie met een lekker broodje voor iedereen klaar staan.
Wij kwamen als laatste aan, iedereen begroet, ook weer een nieuw lid met partner…Pascal en Daniëlle uit Hellevoetsluis!!
Uiteraard is de racing Puma van Herman en de oranje Puma van Frederik uitgebreid bekeken. Beide Puma’s hebben een prominente plaats in de mooie showroom van Ford de Clerq.
Het was tijd om aan ‘de activiteit’ te beginnen. Herman had samen met Bjorn 2 proeven van de bekende Rally van Ieper voor ons uitgezocht. We gingen dus een heuse rally rijden…. en niet zoals we normaal doen allemaal samen lekker toeren. Iedereen vertrok dus alleen, met een tussentijd van 2 minuten en de routebeschrijving was volgens het ‘bolletje-pijltje’ principe.
Maar eerst moesten we van Lochristi naar Ieper rijden.. ruim 80 kilometer. Frederik reed niet met zijn mooie oranje Puma, maar met een Focus samen met een van z’n vrienden, die niet zo goed het verschil tussen links en rechts weet. De foto verduidelijkt dit denk ik!
Als eerste reden we de ‘Dikkebus’ proef, +/- 12 kilometer lang. Vooraf kreeg iedereen de routebeschrijving en uitleg over het principe bolletje-pijltje… dag teller op nul, ‘wedstrijdformulier’ ingevuld en….. gaan….
Volledig geconcentreerd gingen Wiel en ik van start….. gas erop…. bolletje links… pijltje rechts…’hier ‘had ergens een brug moeten zijn’ ( we waren net 800 meter ver)….eerste kruising….Wiel:euh… ga hier maar rechts….. Zeker?
Jow zeker.
Op de routebeschrijving waren we pas bij de vierde aanwijzing……. enfin… 500meter verder keren.
en terug. Het had ‘links’ moeten zijn .. detail….! hè, Harry steekt de kruising over… gaat dus ook al verkeerd!
Het was echt super leuk om zo een route te rijden. We hebben genoeg gelachen. Een stuk verder kwamen we Kristof en Kenneth met hun Puma’s tegen, maar weer even gestopt…terug lezen en keren op de weg.
Uiteindelijk kwam toch iedereen bij het eindpunt van de ‘Dikkebus’ aan.
Het was tijd om iets te gaan eten, dus allemaal naar een frietkot in Ieper. We zijn kompleet.. toch…. nope… toch niet… Pascal en Daniëlle (uit Hellevoetsluis, lekker makkelijk zo, 2 stelletjes met de zelfde namen…) waren er niet bij! Even bellen, adres doorgeven en via de tom tom waren ze er binnen een paar minuten. Gezellig samen een frietje gegeten.. ‘Beer’ was er gelukkig ook bij, anders had Herman wel heel zielig alleen aan een tafeltje gezeten!
Na de lunch stond de tweede Ieper proef op het programma….de ‘Heuvelland’ proef ruim 36 kilometers.
Herman en Bjorn lieten nu de ‘langzamere’ als eerste vertrekken. Wij mochten als voor voorlaatste vertrekken, dus we waren best goed geweest tijdens de Dikkebus.
Herman ‘deelde ons mede’ dat wij om 13 uur 62 moesten vertrekken…… 13 uur 62???? Uhh..OK!
De Heuvelland proef is een schitterende proef. Tijdens het rijden kreeg iedereen toch heel veel respect voor de mannen die hier met hoge snelheden over de smalle kronkelende weggetjes vliegen.
Uiteraard weer een paar keer van de route geraakt. Je moet echt goed opletten waar je zit. Een pijltje verkeerd gelezen en je hebt een probleem.
Zo ook het rijders duo Ursula en Ursula (Pumababe en moeders) hebben veel van de omgeving van Ieper gezien, maar weinig van de Heuvelland proef.
Alsof het al niet leuk en spannend genoeg was, begon het ook nog te sneeuwen…. en steeds harder te sneeuwen. De weggetjes werden steeds kronkeliger en gladder. De abs heeft regelmatig z’n werk moeten doen. De omgeving werd steeds witter en witter. Uiteindelijk zaten we een heuse sneeuwstorm.
Op een bepaald moment reed Geert achter ons, terwijl die 3 Puma’s voor ons vertrokken was en wij hem helemaal niet ingehaald hadden…. kan zomaar gebeuren. Bij een kruising was mijn co-piloot weer eens de weg kwijt… en Geert en Dorien ‘stoven’ ons voorbij.
Wiel zag weer even het licht en dus naar links. Door de verse sneeuw konden we de bandensporen van Geert en Dorien (van hun Puma natuurlijk) volgen, maar wie zegt dat zij op de route zaten???
Uiteindelijk kwamen we bij de ‘finish’ van de Heuvelland proef….. als laatste… m.u.v. Ursultje en Ursultje.
Iedereen had vooraf een ‘nood enveloppe’ gekregen. Voor het geval je de weg dus echt helemaal kwijt was. Herman heeft de vrouwen opgepikt en terug bij de rest gebracht.
De ‘rally’ zat erop, we gingen nu op weg terug naar Lochristi waar we nog gezellig samen zouden eten.
Met een beetje hulp van de politie en ambulance kwam Kristof de eerste helling toch boven en konden we een korte tussenstop maken in het centrum van Ieper.
Ongelofelijk als je ziet hoe mooi Ieper is, en dan te bedenken dat daar alles kapot en plat geschoten is tijdens de eerste wereld oorlog (de grote oorlog). Meer dan 250.000 soldaten zijn in en rond Ieper gesneuveld tijdens de 2 jaar durende ‘slag om Ieper’. Ter nagedachtenis aan de Britse en gemenebest militairen wordt er iedere avond om precies 20.00 uur de ‘last post’ gespeeld onder de Menepoort in het Centrum van Ieper.
Dit wordt al gedaan sinds 1928, nu dus al 80 jaar.
Na een korte plaspauze zijn we via de Menepoort terug naar Lochristi gereden. Door het slechte weer viel de colonne al snel uit elkaar. Enkele Pumadrivers besloten om niet meer mee te gaan een en rechtstreeks door te rijden naar huis. De overige hebben gezellig samen de dag afgesloten.
Herman had de wedstrijdformulieren nagekeken en er volgden natuurlijk nog een prijsuitreiking.
Kenneth en co-piloot waren eigenlijk de snelste en degene met de minste kilometers, maar Herman had in al zijn wijsheid besloten dat Kenneth buiten de prijzen viel. De winnaars moesten komen uit de duo’s Pascal en Daan en Frederik en Links/Rechts….Ze moesten een extra vraag beantwoorden. Hoeveel kilometer heeft Herman vandaag gereden? Antwoorden: 260 km en 260 km. Dus weer gelijk. Volgende de beslissende vraag: hoeveel liter heeft Herman’s Puma (overigens niet de FRP) verbruikt? Pascal en Daan waren er het dichtste bij en zijn dus de winnaars van de eerste Pumadrivers tourrally. Als prijswinnaars kregen ze een echte Ford step. Voor de overige deelnemers had Herman ook een leuke attentie.
Het was ondertussen echt laat geworden en was het tijd om naar huis te gaan.Door de hevige sneeuwval was het uitkijken en rustig en voorzichtig rijden. We deden over de terugweg ruim 3 kwartier langer dan de heenreis. Viel dus eigenlijk nog helemaal mee. Kristof en Pascal, die vroeger vertrokken waren, hebben nog veel meer last gehad van het weer en de drukte. Gelukkig is iedereen gezond en heelhuids thuis gekomen.
Een schitterende, bewogen Pumadriversdag eindigde voor mij om (bijna) 1 uur in de nacht. Het laatste biertje heeft heerlijk gesmaakt.
Als afsluiting wil ik Herman en Bjorn hartelijk danken voor al het werk dat ze gedaan hebben om er een geslaagde dag van de maken. Het rijden van de rally proeven was echt heel leuk om te doen en zeker voor herhaling vatbaar. Ook een dank aan alle Pumadrivers leden die er ondanks het slechte weer bij waren. En Natuurlijk ook Christine de Clerq niet vergeten voor de gastvrijheid!
Pumamartin
